Θέλει δύναμη ψυχής να μπορέσεις να ξεχάσεις ότι σας πλήγωσε και σας έφερε στον χωρισμό.
Λάθος μεγάλο το τι θα γινόταν αν και το μήπως αυτή τη φορά πετύχει.
Αν ήταν σωστό, όμορφο και σας άξιζε
δεν θα ερχόταν η ρήξη.
Πριν λοιπόν οι αναμνήσεις, γιατί αυτές είναι το κύριο αίτιο που εσύ αναρωτιέσαι τώρα, σε οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε Βατερλό και χάσετε και οι δύο πολύτιμο χρόνο από τη ζωή που θα μπορούσατε να ξεκινήσετε αλλιώς, με άλλους ανθρώπους ή και μόνοι σας για να βρείτε ξανά τις ισορροπίες σας, καλό θα ήταν να σκεφτείς με λογική τα κατά, τα άσχημα.
Τώρα θα μου πεις λογική δεν χωρά, όταν μιλά η καρδιά.
Συμφωνώ.
Μα η καρδιά πού ήταν, όταν εκτοξεύατε προσβολές, λόγια στενάχωρα και αντί να αγκαλιάζεστε, γυρίζατε τις πλάτες;
Πού πήγε η καρδιά, όταν ο ένας έκλαιγε μπροστά στον άλλον και η απάντηση ήταν η ειρωνεία;
Αυτά τα θυμάσαι;
Όταν το θέλω, έγινε δεν μπορώ και το μπορώ έγινε δεν θέλω;
Τις ώρες που επέλεγες να είσαι αλλού, παρά εκεί;
Μήπως ξεχνάς πως έχασες το χαμόγελο σου;
Για πες, υπάρχει μεγαλύτερη ήττα από αυτό;
Κάνε στον εαυτό σου τη χάρη και αναρωτήσου.
Μήπως τελικά δεν μιλάει ούτε η καρδιά, ούτε καν η λογική, αλλά ο εγωισμός;
Άσχημο.
Τυφλώνει το Εγώ σε λάθος δοσολογία ξέρεις.
Καταστροφικές οι συνέπειες και αγκάθι στην ψυχή. Κλείσε τον κύκλο.
Ότι δεν έχεις είναι αυτό που δεν χρειάζεσαι.
Με βεβαιότητα σου λέω, πως και ότι έπρεπε να ειπωθεί,το είπατε και πάνω από όλα πράξατε.
Η ιστορία έλαβε τέλος.
Happy end μπορεί να μην είχε. Είχε τέλος όμως. Και κάθε τέλος είναι μια καινούργια αρχή.
Η ζωή είναι για να νιώθεις, να βιώνεις, να γνωρίζεις, να μαθαίνεις και να προχωράς.
Μπροστά. Όχι πίσω.
Ιωάννα Νικολαντωνάκη
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΦΑΡΟΣ