Γράφει η Ιωάννα Ιακωβίδη
Η υπομονή είναι αρετή λένε, όλα τα καλά παιδιά έχουν υπομονή.
Δίνουν ευκαιρίες στους ανθρώπους, είναι ευγενικοί και καλοπροαίρετοι.
Σου θυμίζουν λίγο μικρά παιδιά, που θυμώνουν μόνο για ένα τέταρτο της ώρας και μόλις τους χαμογελάσεις ή τους πάρεις αγκαλιά στα συγχωρούν όλα, ξεχνάνε τι τους έκανες και συνεχίζουν ακάθεκτοι.
Είναι εκείνα τα παιδιά που όσο κι αν έχουν πληγωθεί δεν σταματούν να πιστεύουν στους ανθρώπους.
Είναι πάντα χαμογελαστοί, ίσως στα δύσκολα ακόμη περισσότερο.
Βοηθούν όσες φορές χρειαστεί, με μεγάλη ευχαρίστηση και προθυμία.
Είναι εκείνοι οι ωραίοι άνθρωποι που πιστεύουν πως η καλοσύνη είναι κινητήρια δύναμη για να συνεχίσει ο κόσμος να υπάρχει.
Δε σκέφτονται πολύ και είναι αυθόρμητοι.
Όλα όμως έχουν ένα όριο και η υπομονή όλων κάποτε εξαντλείται.
Μην εκμεταλλευτείς ποτέ την καλοσύνη, την υπομονή και την αγάπη.
Γιατί το καλό παιδί όταν εξαντλήσεις τα όρια του, θα σε στείλει στον αγύριστο με τον πιο άσχημο τρόπο και χωρίς καμία ελπίδα επιστροφής.
Θα σου πετάξει τις πιο μεγάλες αλήθειες στα μουτρα σαν σφαλιάρες. Θα σε κάνει να ντραπείς επειδή εκμεταλλεύτηκες την καλοσυνη του και έπαιξες με τα συναισθήματα του.
Δε θα σε κατηγορήσει που το έκανες, θα σου τονίσει όμως τι έχασες.
Θα σου ευχηθεί με όλη του την καρδιά να βρεθούν κι άλλοι σαν αυτόν στην ζωή σου και ποτέ ξανά ένας άνθρωπος σαν εσένα στην δική του.
Δε θα φοβηθεί για όσα να σε χάσει, γιατί έμαθε να δίνει τόσες ευκαιρίες στους άλλους, που σίγουρα δεν τις άξιζαν, ξέρει λοιπόν πως όταν έρθει η στιγμή δεν άξιζες τον κόπο.
Θα συνεχίσει την πορεία του με τέτοια ευκολία που θα σε κάνει να αναρωτιέσαι αν τελικά είχε συναισθήματα.
Κι όμως το καλό παιδί έχει τα μεγαλύτερα συναισθήματα, αρκεί να μην παίξεις με αυτά.