«Όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να πετύχεις το προσωπικό σου όνειρο», έγραψε ο Κοέλο κι αυτή του η φράση αγαπήθηκε από πάρα πολλούς. Τα χρόνια πέρασαν και μου φαίνεται πολύ αστείο να διαβάζω πλέον τις παραλλαγές της σε στιχάκια που παρουσιάζουν το σύμπαν κουφό και άχρηστο.
Δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει μια «ανώτερη» βούληση που ελέγχει και ρυθμίζει τις ζωές των ανθρώπων, αλλά σίγουρα υπάρχουν εκείνοι που έχουν χρεώσει την πορεία της ζωής τους σ’ αυτήν τη βούληση, την οποία θεωρούν πως δεν μπορούν να την ελέγξουν.
Άλλοι την ονομάζουν μοίρα, άλλοι πεπρωμένο και κάποιοι άλλοι σύμπαν.
Πολύ αόριστα και γενικευμένα όλα, αλλά εκφράζουν την ανάγκη του ανθρώπου να δικαιώσει το παράπονό του για όλα όσα στερείται και πιστεύει ότι του αξίζουν.
Αν όντως πιστεύεις στη δύναμη ή στην αδυναμία του σύμπαντος να συμμεριστεί και να συνωμοτήσει για το προσωπικό σου όνειρο, σκέψου και το άλλο ενδεχόμενο.
Το σύμπαν μπορεί τελικά να μην είναι ούτε τυφλό ούτε κουφό.
Ίσως και να σε ακούει, αλλά και να βλέπει αυτά που εσύ δεν μπορείς ή αρνείσαι να δεις. Και ίσως όντως να συνωμοτεί τελικά, αλλά υπέρ σου κι όχι εναντίον σου, όπως νομίζεις. Συνωμοτεί για να σε προστατέψει. Με τη λογική ότι είναι καλύτερο να μουντζώνεις εσύ αυτό για αδιαφορία παρά τον εαυτό σου αργότερα για ανοησία.
Κάθε εμπόδιο για καλό, λέει ο σοφός λαός. Κάθε εμπόδιο μια συνωμοσία του σύμπαντος για το καλό σου, σκέφτομαι εγώ. Μπορεί να είναι κι έτσι. Μπορεί και όχι.
Κι αν δεν είναι έτσι, τότε να σκεφτείς μήπως τελικά είναι όλα παιχνίδια του μυαλού (σου!). Κι ότι όλα είναι απλά. Κι όλα είναι διαχειρίσιμα.
Στο χέρι σου είναι να ανοίξεις το παράθυρο της ζωής σου για να δεις το “παραπέρα”. Κι αυτή τη ζωή που ονειρεύτηκες στα νιάτα σου, ίσως είναι καλύτερα να σταματήσεις να την αναπολείς και να προσπαθήσεις να την παλέψεις και να τη διεκδικήσεις.
Κι αν δεις ότι δεν τα καταφέρνεις, να προσπαθήσεις τουλάχιστον να την κάνεις καλύτερη στο παρόν που τη ζεις. Με τα δεδομένα που έχεις στα χέρια σου. Κι αυτά είναι μετρημένα κουκιά. Δεν μπορείς να τα αμφισβητήσεις.
Η ζωή που λαχταράς δε θα σου χαριστεί από κανέναν “έρωτα”, δε θα σου χαριστεί από κανένα σύμπαν, δε θα σου χαριστεί μόνο από τα όνειρα.
Πιστεύω ότι αν κάτι το θέλουμε πολύ, δύσκολα μπορούν να μας σταματήσουν γνώμες τρίτων, πρακτικά εμπόδια ή ηθικές αναστολές . Δεν είμαι σίγουρη αν το σύμπαν θα συνωμοτήσει…αλλά αν σκεφτείς το χρονοδιάγραμμα της αναμονής που σε βάζει, πρέπει τελικά να είναι πολύ αργό…
Μέχρι να το σκεφτεί και να το αποφασίσει, μάλλον θα έχουμε προλάβει ή να χαρούμε τον θρίαμβό μας ή να φάμε τα μούτρα μας…
Όπως και να ‘χει, άμα είναι να περιμένεις τις συμπαντικές συνομωσίες για να κρατήσεις το όνειρο στα χέρια σου, χάθηκε η μαγεία του. Και τότε γίνεται απλά μια ακόμα πραγματικότητα με μπόλικη δόση λογικής.
Και γι’ αυτήν δε χρειάζεται να υποχρεωνόμαστε σε κανένα σύμπαν, την έχουμε κι από μόνοι μας.Έτσι δεν είναι;