Ημέρα 5η
Αρνείσαι να δεχτείς την πραγματικότητα. Θαρρείς, πως όλα ήταν ένα κακό όνειρο και θα ξυπνήσεις με αυτόν δίπλα σου να σε κρατάει αγκαλιά. Δεν είναι δυνατόν να σε πλήγωσε ο άνθρωπος που τον αγάπησες με όλη σου την καρδιά. Σε αγαπάει, στο είπε. Σε θέλει, στο έδειξε. Ξέρει πόσο τον χρειάζεσαι. Ξέρει πως δεν είσαι ο εαυτός σου όταν θυμώνεις. Δεν θα σε αφήνε για τίποτε στο κόσμο.
Υ.Γ: Προσπάθησε να κοιμηθείς, αύριο θα είναι καλύτερα.
Ημέρα 10η
Πληγές που δεν επουλώνονται, ερωτήσεις που δεν απαντήθηκαν και ραγισμένες καρδιές. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αναπνεύσεις και έχεις κάνει την μέρα νύχτα. Τα μάτια πρησμένα και βουρκωμένα, ενώ η σιωπή σου φωνάζει βοήθεια. Μέχρι πότε θα κρατήσει αυτή η κατάντια;
Υ.Γ: Αν ήθελε να είναι μαζί σου, θα σε είχε αναζητήσει μέχρι τώρα.
Ημέρα 15η
Δεν ήξερες πως είναι να ‘στερεύεις’ από δάκρυα μέχρι τώρα. Αντιπροσωπεύεις το απόλυτο κενό. Τίποτα και κανένας δεν κάνει τη διαφορά στη ζωή σου, είσαι πια πεπεισμένη πως όλα στη ζωή είναι δανεικά και έρχονται με ημερομηνία λήξης.
Υ.Γ: Μην ξανά πιστέψεις σε λόγια και υποσχέσεις
Ημέρα 20η
Η λογική με την καρδιά σου δεν είχαν ξανά έρθει σε τόσο έντονη αντιπαράθεση. Η καρδιά αναπολεί ευτυχισμένες στιγμές, πλάθει ψεύτικα σενάρια για να πάρεις μία δόση ελπίδας και να καταφέρεις να σηκωθείς από το κρεβάτι. Η λογική βάζει φωτιά σε όλες τις χαρούμενες στιγμές και δίνει διαταγές στο μυαλό να επαναλαμβάνει την ημέρα του χωρισμού. Θέλει να θυμάσαι τον τρόπο, τον λόγο και την άσχημη συμπεριφορά. Την αδιαφορία, τον παρορμητισμό και το ρίσκο που πήρε και σε έχασε.
Υ.Γ: Σταμάτα να τον δικαιολογείς.
Ημέρα 25η
Έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση της συνειδητοποιήσης. Η καρδιά χάνει την μάχη. Δεν υπάρχει λόγος να ελπίζεις. Είναι πιο εύκολο να τον φταις. Είναι πιο δίκαιο να τον μίσεις. Σκέφτεσαι, κλαίς, φωνάζεις, αναρωτιέσαι. Δεν αγαπήθηκες όπως σου αξίζει. Σε έκανε να σκεφτείς άσχημα για τον εαυτό σου. Σε άφησε να πονάς. Δεν εξηγήθηκε, δεν νοιάστηκε, δεν ρώτησε. Μόνο έφυγε. Έκανε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Έκανε αυτό που υποσχέθηκε να μην κάνει ποτέ. Και εσύ τον πίστεψες. Και συγχώρεσες. Και ξέχασες. Και δόθηκες. Και χάρισες. Νιώθεις καλύτερα όταν φταίς αυτόν, που σε πρόδωσε, παρά εσένα, που φέρθηκες σαν ανόητη. Και όμως, αν γυρίσει πίσω, εσύ θα τον δεχτείς. Και θα τα κάνεις όλα από την αρχή. Και θα ξεχάσεις. Και θα συγχωρέσεις. Και θα αγαπήσεις. Και..και..και..
Υ.Γ: Συγχωρώ και το ασυγχώρητο.
Ημέρα 30η:
Συνειδητοποιείς ότι τόσο καιρό, ακολουθείς λάθος τακτική. Δεν έπρεπε να χαραμίζεις χρόνο να προσπαθείς να τον ξεπεράσεις. Ποια είσαι εσύ να πεις στην καρδιά πότε να σταματήσει να νιώθει; Δεν έχεις τέτοια δικαιοδοσία. Όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις σου. Η καρδιά αγαπάει και ελπίζει. Ακόμα και τους χείροτερους, αυτή τους αγαπά. Εσύ πρέπει να στρέψεις αλλού τη σημασία σου. Αντί να προσπαθείς για να σταματήσεις να αγαπάς αυτόν, πρέπει να προσπαθήσεις να αγαπάς εσένα. Για πρώτη φορά, βάλε εσένα πάνω από αυτόν. Δες τι λένε οι πράξεις του για τα συναισθήματα του και κάνε τη χάρη του εαυτού σου. Φύγε.
Υ.Γ: Δεν σε αγάπησε ποτέ.
