Γράφει η Ηρώ Αναστασίου
Κι είμαστε ακόμη ζωντανοί. Μετά από τα τόσα χτυπήματα, ναι ρε είμαστε ακόμη ζωντανοί. Και θα παραμείνουμε, γιατί γεννηθήκαμε δυνατοί. Μην σας τρομάζει ο πόνος μας, είναι έντονος το ξέρω, αλλά έτσι πονάνε οι δυνατοί.
Η ευαισθησία είναι δύναμη κι όχι αδυναμία. Αγαπώ, σημαίνει αγαπώ πρώτα τον εαυτό μου. Αν δεν αγαπήσεις εσύ τον εαυτό σου ποιος νομίζεις ότι θα το κάνει;
Πώς θέλεις να σ’ αγαπούν όταν κατά πρωτίστως δεν αγαπάς εσύ εσένα;
Πώς θέλεις να σ’ αγαπούν όταν δεν σε προσέχεις, όταν δεν έχεις αυτοεκτίμηση και προσωπικότητα; Δεν μ’ αγαπάει κανείς!
Αγάπησε πρώτα εσένα για να σ’ αγαπήσουν κι όλοι οι υπόλοιποι γύρω σου.
Σταμάτα να κλαις και να κλαίγεσαι.
Κανείς δεν θα καταλάβει τον πόνο σου, μονάχα εσύ.
Κανείς δεν μπορεί να μπει μέσα στην ψυχή σου για να νιώσει τι νιώθεις.
Σταμάτα να κοιτάζεις πίσω, το παρελθόν είναι η στιγμή που άφησες κι έφυγε.
Πάει έφυγε. Κοίτα μπροστά ποτέ πίσω. Σταμάτα να γίνεσαι θύμα, θύμα του παρελθόντος και των καταστάσεων που έζησες.
Ή μήπως συνήθισες να είσαι το θύμα και τώρα δεν μπορείς να το αλλάξεις;
Ανάλαβε τις ευθύνες σου και βάρα μια σφαλιάρα στον εαυτό σου για να σταματήσει να αισθάνεται θύμα.
Γιατί η ζωή έχει τη δύναμη να σε κάνει κομμάτια.
Κάποιοι λίγοι όμως έχουν το σθένος
να γίνονται πιο δυνατοί μέσα από τα ενωμένα κομμάτια τους.
Μείνε μ’ αυτούς τους λίγους και προσπάθησε να ενώσεις τα κομμάτια σου.
Εσύ μόνο μπορείς να το κάνεις, κανένας άλλος για σένα. Στην ζωή μου δεν ζήλεψα κανέναν και τίποτα. Είχα και έχω επίγνωση των δυνατοτήτων
και της δύναμης μου.
Ό,τι κέρδισα, το κέρδισα με το σπαθί μου. Πολεμάω για να κερδίσω τα πάντα. Ό.τι αγάπησα, το αγάπησα με πάθος. Ό,τι με αγάπησε, το σεβάστηκα. Ό,τι με πόνεσε, το προσπέρασα. Ό,τι με πλήγωσε, το σκότωσα. Ό,τι με αδίκησε, το αγνόησα.
Προσπάθησε να αγνοείς ό,τι σε αδικεί, ό,τι σε πληγώνει. “Αξίζω για κάτι καλύτερο”, έτσι έλεγα πάντα κι έτσι λέω και τώρα. Και φεύγω και πάντα θα φεύγω από τρύπιες αγκαλιές που δεν μ’ αγάπησαν, που δεν μ’ εκτίμησαν.
Γιατί τα καλύτερα έρχονται, έτσι δεν λένε;
Έτσι να λες και να πιστεύεις, ότι αξίζεις το καλύτερο.
Μην αγαπάς τα αποφάγια. Η ζωή συνεχίζεται και συνεχίζει. Και σκοπός της είναι να αναζητήσει καινούριους έρωτες, καινούριες στιγμές, καινούριες αγάπες.
Γιατί οι παλιές μας τελειώσανε ανήκουν στο παρελθόν κι εκεί δεν ζούμε ΠΙΑ. Ποτέ σου μη ζητάς. Παράτα τα κλαψουρίσματα. Να παίρνεις πάντα το καλύτερο.
Σταμάτα να πουλάς τον εαυτό σου για λίγα. Κι είμαστε ακόμη ζωντανοί, σ’ αυτήν την σκηνή που ονομάζεται “ζωή”.
