Σκέφτεσαι να στείλεις μήνυμα αμέσως με το που θα γυρίσεις σπίτι μετά από τη συνάντηση που είχατε. Το σκέφτεσαι έντονα και δεν κρατιέσαι, έχεις μια παρόρμηση που σε κυριεύει.
Αυτή η παρόρμηση άλλες φορές σε πάει παρακάτω, άλλες φορές όμως, εκδηλώνει μια πιεστική πλευρά του εαυτού σου. Ξέρεις ότι σε γενικές γραμμές έχεις υπομονή. Ίσως εάν ελέγχεις αυτή την αρχική σκέψη και παρόρμηση, στις προσωπικές σου σχέσεις, αλλά και στη ζωή σου γενικότερα, να πετύχεις αυτό που θες.
Η αναμονή, η απουσία, η σιωπή και οι παύσεις μπορούν να λειτουργήσουν θετικά σε πολλά επίπεδα. Κυρίως όμως στις σχέσεις με αυτούς που σε ενδιαφέρουν πολύ. Πιθανά εάν αφεθείς τελείως στην παρόρμησή σου, να τους τρομάξεις.
Φυσικά δεν εννοώ να δείχνεις μια επίπλαστη αδιαφορία. Χαζά τρικάκια του στυλ «δε θα στείλω, εάν δε στείλει πρώτα», ενώ ξεροσταλιάζεις πάνω από το κινητό περιμένοντας με αγωνία πότε θα ακούσεις τον πολυπόθητο ήχο της ειδοποίησης.
Εννοώ κατι βαθύτερο, να λειτουργείς χωρίς τον φόβο, του ότι εάν δεν κάνεις την επόμενη κίνηση αμέσως, θα εξαφανιστεί το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει και θα βρει αλλού να ασχοληθεί. Πάρε μια βαθιά ανάσα και δες πώς μπορείς να κάνεις την αναμονή, την απουσία, τη σιωπή και τις παύσεις, τους νέους σου συμμάχους για τον τρόπο που σχετίζεσαι με το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει.
Καταρχάς, να αναλύσουμε τι είναι αυτό που μας κάνει να λειτουργούμε παρορμητικά, πιεστικά, ίσως και υστερικά, ζητώντας πολλά από την πρώτη στιγμή, θέλοντας άμεσα και σύντομα να ικανοποιήσει μια ιδεατή εικόνα του έρωτα και της σύνδεσης, ακόμα και του απλού φιλικού ενδιαφέροντος. Ψάχνουμε επιβεβαίωση. Πάτα λοιπόν την παύση και πάρε μια απόσταση. Ασχολήσου με τη δουλειά σου, με κάτι που σε ενδιαφέρει και περίμενε.
Μην ορμάς στον άλλον, χωρίς να ξέρεις εάν είναι στην ίδια φάση με εσένα. Μπορεί να είναι κάποια βήματα πίσω ή αρκετά μπροστά. Εμπιστεύσου τον εαυτό σου, αυτό που είσαι και μην κυνηγάς. Ο άνθρωπος που θέλει να είναι μαζί σου, δε θα φύγει εάν αρνηθείς μια έξοδο, εάν θέλεις χρόνο για τους φίλους ή την οικογένειά σου. Κράτα τη ρουτίνα σου, κάνε φυσικά μικρές αλλαγές για να δημιουργήσεις και κοινό χρόνο, αλλά μην αφήσεις ό,τι έκανες πριν και απορροφηθείς πλήρως από το πρόγραμμα και τη ζωή του άλλου.
Αυτός που θέλει να είναι μαζί σου, δε θα στρίψει στην πρώτη δικιά σου σιωπή, ψάχνοντας άλλες αγκαλιές. Εάν στρίψει, τότε να ξέρεις ότι θα το έκανε ούτως ή άλλως. Οπότε μόλις γλίτωσες από μια άχρηστη γνωριμία. Η σιωπή, η απουσία και η παύση, δίνει χρόνο και σε σένα να σκεφτείς. «Μου αρέσει πραγματικά αυτός ο άνθρωπος ή απλώς φοβάμαι να είμαι μόνος μου κι επιδιώκω τη σύνδεση;» Όταν πιέζεις και βιάζεσαι, τελικά πιέζεσαι αντίστοιχα κι εσύ. Γρήγορες αποφάσεις και κινήσεις, λειτουργούν πρόχειρα κι επιπόλαια.
Το ίδιο ισχύει και σε άλλα επίπεδα, όπως στη δουλειά, στις δημιουργικές ιδέες και στους στόχους. Όταν βρίσκεσαι σε έναν αγώνα κούρσας, γρήγορα θα κουραστείς και το επίπεδο θα πέσει. Κάνε παύση, πάρε μια απόσταση και άσε την ιδέα που έχεις να δουλέψει μόνη της μέσα σου, να σιτέψει, να γίνουν οι κατάλληλες συνδέσεις και προεκτάσεις.
Ο εγκέφαλός μας λειτουργεί στην παύση, στη σιωπή, μυστικά κι εσωτερικά. Κάνει διεργασίες και ξαφνικά, «μου ήρθε αναλαμπή», να η ιδέα που περίμενες. Ήρθε γιατί δημιούργησες χώρο και χρόνο, να έρθει και δεν το εκβίασες. Όσο σημαντική είναι η στιγμή της δράσης, άλλο τόσο σημαντική είναι και η στιγμή της αναμονής, πριν τη δράση.
Στην αναμονή, στην απουσία, στη σιωπή, στις παύσεις. Εκεί χτίζονται τα συναισθήματα, εκεί γίνεται η ονειροπόληση, εκεί φουντώνουν οι έρωτες και οι μεγάλες, δημιουργικές ιδέες. Βρες τη δικιά σου ισορροπία μεταξύ δράσης και παύσης. Τόσο ώστε να μην είναι αδιαφορία, τόσο για να κάνεις την αναμονή σύμμαχό σου. Έχει αρκετό ενδιαφέρον, θα δεις.
Συντάκτης: Αιμιλία Λυμπέρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
