Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει την παρακάτω φράση:O τρίτος σε μια σχέση.. μπαίνει όταν βρει χώρο!(Αρχικός τίτλος)
“Α την καρ..λα την αντροχωρίστρα. Ήθελε να της φάει τον άντρα”. Λες και είναι μαντολάτο σε βιτρίνα.“Κοιτάξτε τον αλήτη, δεν ντράπηκε να μπει στο ζευγάρι”. Λες και πήδηξε ανάμεσα στην ένωσή τους και τη χάλασε.
Τα ακούω έξω εκεί που κάθομαι, δε σωριάζομαι και χώνω πιο βαθιά το μουσούδι μου στην κούπα του καφέ μου, μπας και πω καμιά χοντράδα και πιαστώ εξτέ με μαλλί. Το μαλλί δικό μου, για να εξηγούμεθα.
Ρε παιδιά, αυτή τη καραμέλα του τρίτου προσώπου δεν τη βαρεθήκατε αιώνες τώρα;
Δηλαδή τι; Το άλλο μέρος είναι αμέτοχο και θύμα; Εξετάσαμε αν υπήρξε θύτης πρώτα;
Αλλά όχι. Κατευθείαν με τις ταμπέλες. Η τσούλα κι ο αναίσθητος για τα τρίτα πρόσωπα, η καημένη κι ο φουκαράς για τους κερατωμένους.
Εγώ θα σας πάω στο άλλο άκρο, και λίγο με νοιάζει αν με βρίσετε.
Ζευγάρι παντρεμένο ή ελεύθερο, με παιδιά ή χωρίς. Δε μας νοιάζει. Μαζί για 10 χρόνια.
Τα ακούω έξω εκεί που κάθομαι, δε σωριάζομαι και χώνω πιο βαθιά το μουσούδι μου στην κούπα του καφέ μου, μπας και πω καμιά χοντράδα και πιαστώ εξτέ με μαλλί. Το μαλλί δικό μου, για να εξηγούμεθα.
Ρε παιδιά, αυτή τη καραμέλα του τρίτου προσώπου δεν τη βαρεθήκατε αιώνες τώρα;
Δηλαδή τι; Το άλλο μέρος είναι αμέτοχο και θύμα; Εξετάσαμε αν υπήρξε θύτης πρώτα;
Αλλά όχι. Κατευθείαν με τις ταμπέλες. Η τσούλα κι ο αναίσθητος για τα τρίτα πρόσωπα, η καημένη κι ο φουκαράς για τους κερατωμένους.
Εγώ θα σας πάω στο άλλο άκρο, και λίγο με νοιάζει αν με βρίσετε.
Ζευγάρι παντρεμένο ή ελεύθερο, με παιδιά ή χωρίς. Δε μας νοιάζει. Μαζί για 10 χρόνια.
Συγκατοικούν το πιθανότερο. Κάθε μέρα τα ίδια.
Η ρουτίνα τους έχει ρημάξει. Τα προβλήματα επίσης. Κανείς δε βρίσκει αφορμή και διάθεση να κερδίσει τον άλλο. Ούτε με λουλούδια, ούτε με εκπλήξεις, ούτε με αναστεναγμένα κρεβάτια. Τα πάντα γίνονται διεκπαιρεωτικά, μισά και στερημένα.
Η σχέση μυρίζει κλεισούρα, αντί ιδρώτα πάθους και τριαντάφυλλα στα βάζα και στα χέρια.
Η σχέση μυρίζει κλεισούρα, αντί ιδρώτα πάθους και τριαντάφυλλα στα βάζα και στα χέρια.
Κι ερχόμαστε και κατηγορούμε το φρέσκο αέρα που αναζητεί ο ένας ή η άλλη εκτός της κλεισούρας!
Αυτοί φταίνε πρώτοι. Οι δύο, φταίνε πρώτοι.
Για την αδιαφορία τους, για το ότι οι διάλογοι περιορίζονται σε λογαριασμούς σουπερμαρκετ και τι θα φάμε σήμερα, και δεν έχουν μέσα τους όνειρα, σχέδια, γλυκόλογα και φιλιά.
Και εκείνος που κεράτωσε φταίει, εκτός αν προσπάθησε και δεν βρήκε ανταπόκριση, αλλά και ο κερατωμένος φταίει.
Που αφέθηκε στο δεδομένο και το σίγουρο.
Τι σίγουρο; Ποιο σίγουρο; Και αμάξι να πάρεις, μετά τα πρώτα πέντε χρόνια θέλει την απόλυτη προσοχή σου και τα σέρβις του.
Αλλιώς πάρε άλλο.
Ο δικός σου άνθρωπος κι εσύ, αν αφήσετε κενό, θα βρεθεί πάντα κάποιος να μπει ανάμεσα!
Πάντα. Είναι νόμος. Γιατί τα κενά είναι για να γεμίζουν, ειδικά στους ανθρώπους που δε ζουν.
Αν πέσετε να με φάτε, επειδή δεν προλαβαίνετε με παιδιά σκυλιά γατιά και νοικοκυριό να φροντίσετε τον σύντροφό σας με χάδια, φιλιά και όνειρα, ξανά σκεφτείτε το.
Με χαμόγελο σερβίρεται το πιάτο του φαγητού σας στο τραπέζι. Με ένα χαμόγελο που πρέπει να σας το γεννά εκείνος. Κι όχι με λινή καλοσιδερωμένη πετσέτα.
Με αρωματισμένο πετσί πέφτουμε στο κρεβάτι μαζί του, κι όχι μυρίζοντας συκώτι τηγανητό.
Κι εσείς άντρες! Με τη γυναίκα σας μιλάτε στο σπίτι, όχι με τον πελάτη που δεν κλείσατε, ούτε με το αφεντικό που δε σας πλήρωσε.
Χάδι θέλει και χάδι θέλετε.
Να η γαμ.μένη η κόλλα σας για να μην αφήνετε κενό.
Σε ζωή και κρεβάτι.
Γράφει η Αμαρυσία Σιγάλα
http://www.loveletters.gr/
Αυτοί φταίνε πρώτοι. Οι δύο, φταίνε πρώτοι.
Για την αδιαφορία τους, για το ότι οι διάλογοι περιορίζονται σε λογαριασμούς σουπερμαρκετ και τι θα φάμε σήμερα, και δεν έχουν μέσα τους όνειρα, σχέδια, γλυκόλογα και φιλιά.
Και εκείνος που κεράτωσε φταίει, εκτός αν προσπάθησε και δεν βρήκε ανταπόκριση, αλλά και ο κερατωμένος φταίει.
Που αφέθηκε στο δεδομένο και το σίγουρο.
Τι σίγουρο; Ποιο σίγουρο; Και αμάξι να πάρεις, μετά τα πρώτα πέντε χρόνια θέλει την απόλυτη προσοχή σου και τα σέρβις του.
Αλλιώς πάρε άλλο.
Ο δικός σου άνθρωπος κι εσύ, αν αφήσετε κενό, θα βρεθεί πάντα κάποιος να μπει ανάμεσα!
Πάντα. Είναι νόμος. Γιατί τα κενά είναι για να γεμίζουν, ειδικά στους ανθρώπους που δε ζουν.
Αν πέσετε να με φάτε, επειδή δεν προλαβαίνετε με παιδιά σκυλιά γατιά και νοικοκυριό να φροντίσετε τον σύντροφό σας με χάδια, φιλιά και όνειρα, ξανά σκεφτείτε το.
Με χαμόγελο σερβίρεται το πιάτο του φαγητού σας στο τραπέζι. Με ένα χαμόγελο που πρέπει να σας το γεννά εκείνος. Κι όχι με λινή καλοσιδερωμένη πετσέτα.
Με αρωματισμένο πετσί πέφτουμε στο κρεβάτι μαζί του, κι όχι μυρίζοντας συκώτι τηγανητό.
Κι εσείς άντρες! Με τη γυναίκα σας μιλάτε στο σπίτι, όχι με τον πελάτη που δεν κλείσατε, ούτε με το αφεντικό που δε σας πλήρωσε.
Χάδι θέλει και χάδι θέλετε.
Να η γαμ.μένη η κόλλα σας για να μην αφήνετε κενό.
Σε ζωή και κρεβάτι.
Γράφει η Αμαρυσία Σιγάλα
http://www.loveletters.gr/
