Τη δική της ανωνυμία θέλησε να κρατήσει μία αναγνώστρια σελίδας που είχε ως θέμα για τον «ένα και μοναδικό άνδρα». Και για το αν παντρευόμαστε στο τέλος, αυτόν που λέμε «ο άνδρας της ζωής μου». Πολλές φίλες παραδέχτηκαν πως παντρεύτηκαν τον μεγάλο τους έρωτα και άλλες όχι, αλλά στην πορεία ήρθε και αυτός.
Όμως, η ιστορία που κεντρίζει το ενδιαφέρον, είναι η παρακάτω, καθώς η ανώνυμη γυναίκα παραδέχεται πως παντρεύτηκε τον άνδρα της επειδή ήταν καλός άνθρωπος και ποτέ δεν τον ερωτεύτηκε. Και ας έχουν περάσει από τότε 15 χρόνια γάμου κι έχουν αποκτήσει δύο παιδιά. Ενώ δε διστάζει να παραδεχτεί πως τον έχει απατήσει!
«Ξέρω η ιστορία μου θα σας φανεί παράξενη. Μπορεί και να θυμώσετε μαζί μου και να με σχολιάσετε αρνητικά. Αλλά τα πράγματα στη ζωή μου έχουν ακριβώς έτσι.
Από μικρή δεν πίστευα στον «έναν και μοναδικό», στον τέλειο άνδρα και περισσότερο στον… «μεγάλο έρωτα». Μεγαλώνοντας και κάνοντας σχέσεις, όλα όσα πίστευα από μικρή, επιβεβαιώνονταν. Κανείς από όσους γνώριζαν δεν ήταν ο τέλειος, ο μοναδικός. Αυτός που θα έλεγα πως βρήκα τον άνδρα της ζωής μου.
Λάθος επιλογές; Μπορεί. Όμως, αυτές οι επιλογές με έκαναν να αναθεωρήσω πολλά και να καταλήξω πως αν ποτέ παντρευτώ, θα βρω έναν καλό άνθρωπο. Διαφορετικά δεν θα παντρευτώ.
Μέχρι που γνώρισα τον άνδρα μου. Δεν τον ερωτεύτηκα. Ποτέ δεν τον ερωτεύτηκα. Ποτέ δεν ένιωσα για εκείνον να χτυπάει δυνατά η καρδιά μου, να κόβονται τα πόδια μου όταν τον βλέπω και να μου λείπει όταν δεν τον έβλεπα.
Όμως, είναι πραγματικά ένας καλός άνθρωπος. Από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα, είπα για εκείνον πως είναι «παιδί για σπίτι». Σε αυτό συμφώνησαν και οι φίλες μου και όταν μετά από καιρό τους είπα την απόφασή μου να παντρευτώ, συμφώνησαν – και χάρηκαν – με την επιλογή μου. Το ίδιο και η οικογένειά μου.
Ο γάμος έγινε, τα χρόνια πέρασαν, αποκτήσαμε και δύο παιδιά, αλλά ο έρωτας δεν ήρθε ποτέ. Η αγάπη ναι, αλλά όχι ερωτική. Θα έλεγα πως αυτό που νιώθω για εκείνον είναι περισσότερο ανθρώπινη αγάπη, γνοιάξιμο για έναν άνθρωπο που τον νιώθω δικό μου, αλλά όχι ερωτικά δικό μου.
Αν έχω γνωρίσει τον έρωτα; Ναι. Αλλά τον παράνομο. Στη διάρκεια του γάμου μου σύναψα ερωτική σχέση με έναν συνάδελφό μου. Στην αρχή ένιωθα τύψεις για την απιστία μου, αλλά μετά έφυγαν και αυτές. Δεν ξέρω αν έτσι γίνεται με όλες τις παράνομες σχέσεις ή αν είναι μόνο δικό μου «επίτευγμα» αυτό.
Όμως, μετά από λίγο καιρό κι ενώ ο εραστής μου, μου ζήτησε να αποφασίσω τι θέλω και να πάρω μια απόφαση, γι’ ακόμα μια φορά έβαλα τη λογική μου: έμεινα με τον άνδρα μου. Σε καμιά περίπτωση δεν σκέφτηκα να διαλύσω τον γάμο μου. Σίγουρα τα δύο παιδιά που έχουμε, έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην απόφασή μου. Αλλά η καλοσύνη του άνδρα μου έπαιξε τον κυριότερο. Ξέρω πως δεν θα βρω κάποιον πιο καλό από αυτόν και δεν θα ρίσκαρα να τον χάσω για κανέναν επιπόλαιο έρωτα».
