ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΦΑΡΟΣ – Ψυχοκοινωνική Υποστήριξη & Βιωματική Ψυχολογία

 Επικρατεί διχογνωμία για το αν πρέπει να περιληφθεί στη «σκοτεινή τριάδα» Οι ψυχοπαθείς είναι πιθανό να έχουν αυτό το χαρακτηριστικό στο σώμα τους

  Αν έχεις μακροχρόνια σχέση είναι λογικό κάποια στιγμή να επέλθει η ρουτίνα. Μια σχέση για να κρατήσει, να αντέξει στο χρόνο θέλει συνεχώς ανανέωση και suspence. Κακά τα ψέματα δεν γίνεται να επαναπαύεσαι σε μία σχέση και να αφήνεσαι γιατί πιθανότατα να την χάσεις αν δεν κάνεις κάτι για να την ανανεώσεις.

  Ναι, είναι δύσκολο να αφήσεις πίσω σου ένα παρελθόν –που σε πονάει–, μπορείς όμως να το κάνεις Όλοι έχουμε περάσει νύχτες που δε λέει να μας πάρει ο ύπνος. Νύχτες που το παρελθόν μας στοιχειώνει και μας ακινητοποιεί. Μπορεί να είναι κάτι μικρό, όπως το να είπες κάτι που δεν έπρεπε να πεις ή να μην τα πήγες καλά σε μια συνέντευξη ή, κάτι σημαντικότερο, όπως ένα θέμα υγείας, ή το κλείσιμο της επιχείρησής σου.

  Οι σχέσεις σήμερα είναι ιδιαίτερα μπερδεμένες, εξαιτίας του σύγχρονου τρόπου ζωής, της έλλειψης ουσιαστικών αξιών και των πολλών διαθέσιμων μέσων επικοινωνίας. Γι’ αυτό και χρειάζεται να παίρνει κάνεις τον χρόνο του, σε αντίθεση με το πνεύμα της εποχής, που τα θέλει όλα γρήγορα και αναλώσιμα , και να κοιτά καλά με ποιον δεσμεύεται, αν θέλει να κάνει μια σοβαρή σχέση.

  Σε αυτό τον περίπλοκο, μα συνάμα όμορφο κόσμο, υπάρχει ένας λόγος που κάθε άνθρωπος εμφανίζεται στο δρόμο της ζωής σου. Είτε είναι μια ευλογία, είτε ένα μάθημα, όλοι εμφανίζονται στη ζωή μας για έναν μικρότερο ή μεγαλύτερο σκοπό

  Χρόνια παντρεμένη και ανικανοποίητη: Είναι πολύ συχνό να πνιγόμαστε στη ρουτίνα. Να θεωρούμε τον άλλο δεδομένο, το πως το λύνει ο καθένας το πρόβλημα όμως είναι τελείως υποκειμενικό…

  Μπορεί να αλλάξει η ζωή μας βάζοντας όρια στους άλλους; Ποια και πως; Τα προσωπικά μας όρια που πρέπει να βάζουμε στους άλλους συνηθίζονται πολλές φορές να κατηγοριοπούνται σε 7 κατηγορίες. Αυτές τις κατηγορίες θα σας παρουσιάσω σήμερα, προσθέτοντας και τις δικές μου παρατηρήσεις.

  Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει την παρακάτω φράση: O τρίτος σε μια σχέση.. μπαίνει όταν βρει χώρο!(Αρχικός τίτλος) “Α την καρ..λα την αντροχωρίστρα. Ήθελε να της φάει τον άντρα”. Λες και είναι μαντολάτο σε βιτρίνα. “Κοιτάξτε τον αλήτη, δεν ντράπηκε να μπει στο ζευγάρι”. Λες και πήδηξε ανάμεσα στην ένωσή τους και τη χάλασε. Τα ακούω έξω εκεί που κάθομαι, δε σωριάζομαι και χώνω πιο βαθιά το μουσούδι μου στην κούπα του καφέ μου, μπας και πω καμιά χοντράδα και πιαστώ εξτέ με μαλλί. Το μαλλί δικό μου, για να εξηγούμεθα.

Οι Σπαρτιάτισσες είναι οι γυναίκες που έχουν υμνηθεί, αλλά και συκοφαντηθεί περισσότερο απ΄ όλες τις Ελληνίδες, από την αρχαιότητα έως σήμερα.... Ήταν οι μόνες Ελληνίδες για τις οποίες η πολιτεία είχε φροντίσει τη δημόσια εκπαίδευσή τους, η οποία έδινε κυρίαρχη θέση στη σωματική άσκηση. Όλοι οι άντρες της Σπάρτης εκπαιδεύονταν για να γίνουν πολεμιστές και το κύριο καθήκον των γυναικών ήταν να γεννήσουν πολεμιστές. Απαγορευόταν όμως να επιδίδονται σε βάναυσες χειρωνακτικές εργασίες ή εργασίες με σκοπό το κέρδος....

  Μέσα από τις αισθήσεις, τα όνειρα ή ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο, οι κοντινοί σας άνθρωποι που έχουν φύγει από την ζωή, θα μπορούσαν να έρθουν σε επαφή μαζί σας ακόμα και μετά τον θάνατό τους Υπάρχουν πολυάριθμοί λόγοι για τους οποίους θα γυρίσουν να σας επισκεφτούν. Παρόλο που αυτή η μέθοδος επικοινωνίας συμβαίνει συνήθως όταν είστε μόνοι, θα μπορούσε να συμβεί οποτεδήποτε.

Η καλύτερη κάλυψη είναι η απόκρυψη μπροστά στα "μάτια μας" και δυστυχώς οι παιδόφιλοι του διαδικτύου το ξέρουν καλά. Με σειρά τεχνικών κρύβονται σε άσχετες σελίδες.

  Λυπάμαι, αλλά δεν σ αγαπώ πια. Θέλω να χωρίσουμε." Μήπως αυτά τα λόγια σας φαίνονται γνωστά; Και τώρα τι κάνετε; Ιδρώνετε, τρέμετε, και αισθάνεστε ότι ήρθε το τέλος του κόσμου. Όλα όσα αγαπήσατε, σεβαστήκατε και πιστέψατε χάθηκαν ξαφνικά με δυο απλές λέξεις.

  Πήρα μολύβι και χαρτί να γράψω όσα με καίνε βαθιά μέσα μου. Όσα ανείπωτα τρυπάνε την καρδιά μου, όσα δεν τόλμησα ποτέ να ξεστομίσω και καταστρέφουν το  “είναι”  μου.   Όσα λόγια σου χρωστάω, αλλά δεν σου είπα ποτέ… Επικράτησε η λογική ή ο εγωισμός; Φοβήθηκα μη και λυγίσω μπροστά σου ή τρόμαξα κι εγώ η ίδια απ’ όσα πλημμύρισαν το μέσα μου; Δεν μίλησα την ώρα που με   “πυροβολούσες”   με τις λέξεις που συνόδεψαν το αντίο σου κι έμεινα πίσω μ’ ένα   “τσουβάλι”   σκέψεις που βαραίνουν ακόμη την ψυχή μου.

  Η υπομονή είναι αρετή λένε, όλα τα καλά παιδιά έχουν υπομονή. Δίνουν ευκαιρίες στους ανθρώπους, είναι ευγενικοί και καλοπροαίρετοι. Σου θυμίζουν λίγο μικρά παιδιά, που θυμώνουν μόνο για ένα τέταρτο της ώρας και μόλις τους χαμογελάσεις ή τους πάρεις αγκαλιά στα συγχωρούν όλα, ξεχνάνε τι τους έκανες και συνεχίζουν ακάθεκτοι

  Έχω μεγάλη καρδιά – πείτε το ελάττωμα, πείτε το υπερβολικό- το λέω ευλογία. Αυτή η καρδιά που χτυπάει άγρια στο στή8ος μου, με έχει σώσει. Με έχει μάθει πώς να συγχωρώ, πώς να κάνω χώρο στους ανθρώπους, πώς να στηρίζομαι σε άλλους όταν έχω φτάσει στα χαμηλότερα σημεία μου. Αυτή η καρδιά επιμένει. Με έχει μάθει να επιβιώνω. Μου έχει δείξει πόσο όμορφη μπορεί να είναι η ζωή όταν εμπιστεύομαι τους άλλους, όταν τους δίνω όλα όσα έχω, όταν λέω ναι στη ζωή και στην αγάπη και στα