Η υπομονή είναι αρετή λένε, όλα τα καλά παιδιά έχουν υπομονή.
Δίνουν ευκαιρίες στους ανθρώπους, είναι ευγενικοί και καλοπροαίρετοι.
Σου θυμίζουν λίγο μικρά παιδιά, που θυμώνουν μόνο για ένα τέταρτο της ώρας και μόλις τους χαμογελάσεις ή τους πάρεις αγκαλιά στα συγχωρούν όλα, ξεχνάνε τι τους έκανες και συνεχίζουν ακάθεκτοι.
Και ήρθε επιτέλους η στιγμή να σε κοιτάξω κατάματα και να σε αντιμετωπίσω. Το πάλευα μέσα μου καιρό.
Φουρτούνα ολόκληρη τα αισθήματα που με κυρίευαν κάθε φορά που σε αντίκριζα. Απόψε, όμως, αποφάσισα για το καλό μου να ξορκίσω τους φόβους μου.
Κάθε φορά που αφήνεις κάποιον να επιδράσει αρνητικά στον τρόπο που σκέφτεσαι, αισθάνεσαι ή συμπεριφέρεσαι, ουσιαστικά του δίνεις εξουσία πάνω στη δική σου ζωή…
Τόσο μεγάλη αγάπη και τελείωσε. Πού πάει άραγε όταν τελειώνει; Που πάει, πες μου να ψάξω να την βρω. Δεν ήθελα απλά να μ’ αγαπήσεις. Να με καταλάβεις ήθελα. Να καταλάβεις ότι είμαι ένα ιδιαίτερο πλάσμα με πολύ ευαισθησία και αγάπη. Είναι η ευαισθησία μου που μου μιλάει και παρέχει στην καρδιά μου την ανιδιοτελή αγάπη.
Έχει κολλήσει σ’ εμάς η ρετσινιά ότι άλλα θέλουμε κι άλλα λέμε, αλλά άμα μαζέψουμε όλες μαζί τις φορές που άντρες έταξαν λαγούς και πετραχήλια, πούλησαν φούμαρα και εν τέλει μας άφησαν στα κρύα του λουτρού, θα βλέπαμε ότι μας νικάνε κατά κράτος.