Πόση προσπάθεια μπορείς να προσποιείσαι ότι η αγάπη δεν ήταν αυτό που ήθελες;
Πόσο να προσποιείσαι ακόμη;
Πόση ψυχή πρέπει να βγάλεις, πόσα όχι πρέπει να πεις;
Σε τι θέση πρέπει να βρεθείς για να πεις ένα αντίο που με τίποτα δεν θέλεις;
Καθόταν σε ένα παγκάκι απέναντί μου με βλέμμα απλανές, χαμένο μέσα σε σκέψεις.
Το πρόσωπό της φαίνονταν ωχρό, χωρίς χρώμα, κουρασμένο, γεμάτο βαθιές ρυτίδες.
Τα μάτια της, που κάποτε νόμιζες ότι σου χαμογέλαγε η θάλασσα, τώρα σε κοιτούν και νιώθεις ότι θα σε παρασύρουν να σε πνίξουν στον βαθύ ωκεανό της.Το βλέμμα της ήταν προσηλωμένο ώρα σε ένα σημείο, λες και περίμενε κάποιον που δεν θα ερχόταν ποτέ.
Αντιτίθεται σε αυτά που έχετε ακούσει. Όμως είναι καιρός να ενημερωθείτε για κάποια πράγματα που ορίζουν τη ζωή σας αυτή τη στιγμή.
Ας πάμε λοιπόν να δούμε τα πράγματα από κοντά…
Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σαν την Μαρία και το Γιάννη.
Η Μαρία ζει τη ζωή της σαν μοναχική καβαλάρισσα…
Η αξία της εξαρτάται από το αν έχει σχέση, πώς τη βλέπουν οι άλλοι, χαρά παίρνει μόνο από τη δουλειά της και περνάει μεγάλες περιόδους νιώθοντας βαθιά μοναξιά.
Ο Γιάννης αδυνατεί να καταλάβει τι ζητάνε οι γυναίκες.
Κι αν ανεβαίνεις όλα εκείνα τα σκαλιά ένα-ένα, προσεκτικά, κι αν είσαι σίγουρος πως ξέρεις πια τον τρόπο να ανεβαίνεις τις ανηφόρες, κι αν στον Γολγοθά σου επικρατεί πάντοτε η αξιοπρέπεια, η ζωή σου θα επιμένει περίτρανα να σε ξαφνιάζει, να σε μαθαίνει, να σε τιμωρεί. Τώρα πια, ξέρεις καλά πως, δεδομένος είσαι μόνο εσύ, ο αγώνας σου, το πείσμα σου. Ναι, «ξανά και ξανά απ’ την αρχή» μέχρι να μην μπάζει από πουθενά. Ναι, «πάλι σε εσένα» μέχρι να σε βρεις επαρκώς δυνατό για να μπορέσεις να χειριστείς τα επόμενα.
Άλλο αγάπη και άλλο έρωτας φίλε μου. Η αγάπη θέλει κότσια , θέλει θυσίες , θέλει να μπορείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και αν χρειαστεί να τα βάλεις και μαζί του.
Η αγάπη δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν χωρά “πρέπει”. Κυριαρχεί ένα μόνο συναίσθημα.
Θέλω αυτόν τον άνθρωπο μαζί μου, πάση θυσία. Για να το πετύχω αυτό είμαι διατεθειμένος να κάνω υποχωρήσεις, να δεχτώ την διαφορετικότητα του άλλου, με δύο λόγια να τον σεβαστώ.
Τι γίνεται όμως με τις αγάπες εκείνες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, σε βαθμό που να τις θέτουν σε κίνδυνο. Τι γίνεται δηλαδή στα δύσκολα; Τα παρατάμε και επιλέγουμε την φυγή; Φυσικά και όχι.