Χθες (και προχθές, και μη σας πω όλη την εβδομάδα που μας πέρασε) παρηγορούσα μία φίλη μου που, εντελώς ξαφνικά, ο επί χρόνια σύντροφός της την παράτησε (ναι, όπως φαντάζεστε και όπως γίνεται συνήθως, χωρίς προφανή λόγο, χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς πειστικές εξηγήσεις).
Η φίλη μου; Στα πατώματα, παρότι είναι ένας από τους πιο δυναμικούς, όμορφους και με αυτοπεποίθηση ανθρώπους που ξέρω. Και, όμως, αυτός ο τόσο ξεχωριστός άνθρωπος όλη την εβδομάδα μου έλεγε ότι έχει σκοπό να τρέξει πίσω του, να τον παρακαλέσει, να προσπαθήσει να καταλάβει, να κάνει όποιον συμβιβασμό της ζητηθεί…
Μέγα λάθος!! Γιατί;