Αν σου αγγίζει την ψυχή, μην την αφήσεις να φύγει.
Για εσένα μιλάω. Όχι, δεν σε ξέρω προσωπικά. Μα σε έχω συναντήσει πολλές φορές, άμεσα ή έμμεσα. Είσαι μια ψυχή με τόσα πολλά διαφορετικά πρόσωπα. Κυκλοφορείς σε διαφορετικά σώματα, σε διαφορετικούς κοινωνικούς κύκλους, σε διαφορετικά μέρη του πλανήτη.
Είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου και τόσο γεμάτος ανασφάλειες. Έχεις τη ζωή σου, τους στόχους σου, είσαι πολύ ανεξάρτητος και το καμαρώνεις. Έχεις τις σταθερές σου απόψεις αλλά συχνά ταλαντεύεσαι. Ξέρεις πολύ καλά ποίος είσαι. Μα ψάχνεις τον εαυτό σου στο τέλος κάθε ημέρας όταν φεύγει το φως.
Την ζωή σου την έχεις βάλει σε κουτάκια, έχεις οριοθετήσει τα πάντα γύρω σου και μέσα σου – οικογένεια, φίλους, δουλειά, διασκέδαση. Και τη ζεις υπό το σλόγκαν: η ζωή είναι μικρή και δεν αξίζει να την σπαταλάμε ζώντας ξένες ζωές. Και μια χαρά τα καταφέρνεις.
Πέφτεις, σηκώνεσαι, ξαναπέφτεις, ξανασηκώνεσαι. Αξιοποιείς τα μαθήματα της ζωής και προχωράς σοφότερος μπροστά. Χτίζεις αργά και σταθερά όλα βάση της τετραγωνικής λογικής.
Να σε ρωτήσω κάτι, είσαι ευτυχισμένος;
Εννοείται. Γιατί; Δείχνω δυστυχισμένος;
Όχι, αλίμονο. Εσύ;
Έχεις συναντήσει κάποτε κάποιος που να άγγιξε την ψυχή σου; Την ψυχή σου, επιμένω. Όχι να σου χαϊδέψουν τον εγωισμό, να σε κολακεύουν, να σε νοιάζονται, να σε αγαπούν ή να σε θέλουν. Μετρούν πολύ όλα αυτά, δεν αντιλέγω.
Αλλά άγγιξε κάποιος μέχρι στιγμής τη ψυχή σου τόσο βαθιά όσο εκείνη;
Που διάβαζε το μυαλό σου, που διεισδύει πίσω από τα σκοτάδια σου, τους φραγμούς και τις ασπίδες που βάζεις για να σε βρει;
Είχε και εκείνη τα δικά της σκοτάδια αλλά απαρνήθηκε την ύπαρξη της και βούτηξε μέσα σου. Και σε ένιωσε.
Που διάβαζε το μυαλό σου, που διεισδύει πίσω από τα σκοτάδια σου, τους φραγμούς και τις ασπίδες που βάζεις για να σε βρει;
Είχε και εκείνη τα δικά της σκοτάδια αλλά απαρνήθηκε την ύπαρξη της και βούτηξε μέσα σου. Και σε ένιωσε.
Και εσύ προσπάθησες να την βάλεις σε ένα από τα κουτάκια σου, οργανωτικός που είσαι και τα θέλεις όλα υπό έλεγχο. Και εφόσον είναι αδύνατον να μπει σε κουτάκι, ούτε σε καλούπι (και το ξέρεις αυτό) – δεν ταίριαζε πουθενά – την άφησες να φύγει.
Απέκτησες πάλι τον απόλυτο έλεγχο. Όλα στα κουτάκια τους. Στα καλούπια της ασφάλειά σου, κάτω από του κέλυφος της ψυχή σου. Όλα εκτός από εκείνη που άγγιξε την ψυχή σου και την άφησες να σε αφήσει.
Γράφει η Νίνα Ιβάνοβα