Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι πολυγαμικό ον και η μονογαμία είναι ένας περιορισμός που επιβάλλεται είτε από ένα κοινωνικό είτε από ένα θρησκευτικό πλαίσιο, μας δηλώνουν (κάποιοι) επιστήμονες.
Σύμφωνα με το «Science», το «Nature» και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», μελέτη υποστηρίζει ότι η μονογαμία εξελίχτηκε για να προστατεύει τα μωρά, ώστε να μην φονεύονται από τα ανταγωνιστικά ενήλικα αρσενικά, ενώ άλλη έρευνα συμπέρανε ότι τα αρσενικά ανέπτυξαν μόνιμα ζευγάρια για να προστατεύουν τις θηλυκές συντρόφους τους από τους ανταγωνιστές τους. (1) «Το πραγματικό αρσενικό είναι μονογαμικό» φωνάζει ο Sigmund Freud από τον τάφο του.
Στο παρελθόν, ένας άνθρωπος που επέλεγε να έχει ερωτικούς συντρόφους, έξω από τη σχέση στην οποία είχε δεσμευτεί, απορρίπτονταν από τον κοινωνικό του περίγυρο, ήταν δακτυλοδεικτούμενος και τιμωρούνταν ως μοιχός. Αν ήταν γυναίκα, η τιμωρία ήταν βαρύτερη, γιατί συνήθως για τον άντρα ήταν «αποδεκτό και δικαιολογημένο» το παραστράτημα. Εύκολα μπορούμε να ανακαλέσουμε ταινίες του κινηματογράφου που επιτρεπόταν στον άντρα να τσιλiμπουρδίζει με κάποια πιτσιρίκα, με τη δικαιολογία «ξέρεις τους άντρες, μικρά παιδιά είναι, θα παίξει, αλλά στο τέλος θα γυρίσει σε μένα που τον αγαπώ και τον νοιάζομαι». Λυρικά λαρύγγια τραγουδούσαν με κάθε τρόπο πως «ο άντρας πρέπει να έχει παρελθόν» σε αντίθεση με τις γυναίκες που έπρεπε να είναι αγνές, αμόλυντες και η παρθενία τους δώρο στον ένα και μοναδικό άντρα της ζωής τους.
Η επανάσταση της γενιάς των λουλουδιών, η κατάργηση της μοιχείας, η ελευθερία στις σχέσεις και στην έκφραση, θα περίμενε κανείς να έχουν ευεργετική επίδραση στην επιλογή συντρόφου. Θα περίμενε κανείς ότι οι άνθρωποι θα επέλεγαν με ωριμότητα συντρόφους και θα δεσμεύονταν σε μακροχρόνιες σχέσεις, σε σχέσεις ζωής, έχοντας ένα βαθμό αυτογνωσίας, αλλά και εμπειρίας. Όμως η αλήθεια παραμένει μία, ότι οι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, τείνουν σε μεγάλο βαθμό να απιστούν. Μια πρόσφατη έρευνα του Τμήματος Ψυχολογίας του Πάντειου Πανεπιστημίου, σε δείγμα 500 ανθρώπων στην Αθήνα, έδειξε ότι οι άντρες σε ποσοστό 20% απιστούν.
Για πoιο λόγο όμως οι άντρες επιλέγουν να απιστήσουν;
– Βλέπει τη δέσμευση μέσα σε μια σχέση ως βάρος, ως δεσμά και όχι ως επιλογή. Βλέπει τον εαυτό του ως φυλακισμένο και η παράλληλη ερωτική σχέση λειτουργεί ως η πενθήμερη άδεια του στον ελεύθερο κόσμο.
– «Το κιβούρι, από την κούνια πιάνεται» λέει μια παροιμία, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να περιγράψει την ανάγκη και τη λαχτάρα να σταματήσει ο χρόνος και τη φθορά που αυτός επιφέρει. Έτσι, ο άντρας βιώνοντας την κρίση της μέσης ηλικίας, το φόβο του θανάτου, την ανάγκη του για νεότητα, τόνωση του εγώ του, ανάγκη να αποδείξει ότι μετράει ακόμα, επιλέγει να δημιουργήσει παράλληλη σχέση με γυναίκα νεότερη του, για να πετύχει να νοιώσει τη νεότητα που τόσο λαχταρά.
– Απατά τη σύντροφο του γιατί αυτό βλέπει ότι έκαναν ή κάνουν οι άλλοι. Στον κύκλο των αντρών το ειδικό βάρος του «περπατημένου άντρα» είναι μεγάλο. Επίσης η σύγκριση και ο ανταγωνισμός για την πρωτιά, δύο στοιχεία με τα οποία γαλουχείται ο άντρας, δρουν καταλυτικά στην αναζήτηση περισσότερων ερωτικών εμπειριών.
– Στερεότυπα γύρω από το σ.Eξ. Κάποιοι άντρες πιστεύουν ότι υπάρχουν όρια στη σεξουαλική ζωή με τη σύντροφο τους και δεν επιτρέπεται να ξεπεραστούν, καθώς τα έχουν συνδυάσει με κάτι πρόστυχο. Έτσι η ερωτική ζωή του ζευγαριού οδηγείται μοιραία σε μονοτονία και ο άντρας αναζητά την ηδονή και την έξαψη εκτός σχέσης
– Εθισμός σε αλκοόλ ή ναρκωτικά που θολώνουν την κρίση του και τον οδηγούν σε σ/Exουαλικές περιπέτειες. Επίσης ο εθισμός στο σ/eχ τον οδηγεί να το αναζητά καταναγκαστικά, είτε δια ζώσης είτε διαδικτυακά, χωρίς περιορισμούς
– Κάποιοι άντρες, είτε από επιλογή, είτε από ανάγκη (ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη) δεσμεύονται σε μονογαμικές σχέσεις από μικρή ηλικία. Η έλλειψη εμπειρίας να διαχειριστεί μια τέτοια σχέση, αλλά και η έλλειψη ερωτικών εμπειριών σε μια εποχή που αναζητά την ταυτότητα του, μπορεί μελλοντικά να τον οδηγήσει σε αναζήτηση τους εκτός σχέσης
– Ο άντρας μυείται από άντρα και αν ο πατέρας του συνήθιζε να απατά τη μητέρα του, τότε και αυτός επιλέγει τον ίδιο δρόμο
– Είναι δυστυχισμένος στη σχέση του, αλλά είτε δεν έχει το θάρρος να το πει στη σύντροφο του ή δεν μπορεί να μείνει μόνος, οπότε προετοιμάζει το έδαφος της επόμενης σχέσης, πριν φύγει από την τωρινή
– Για να διεγερθεί ερωτικά η σύντροφος του απαιτείται επικοινωνία, οικειότητα, παιχνίδι, χρόνο, σε αντίθεση με τον ίδιο που είναι οπτικός τύπος και είναι πολύ πιο εύκολο να διεγερθεί. Έτσι μια τυχαία γνωριμία ή ο πληρωμένος έρωτας ή το διαδικτυακό σ/εχ, είναι μια ευκολότερη οδός για την άμεση ικανοποίηση της ερωτικής επιθυμίας
– Ζει με μια σύντροφο που τον μειώνει, έτσι ψάχνει να βρει κάποια άλλη γυναίκα, να τον κάνει να νοιώσει σημαντικός
– Ερωτεύεται και πιστεύει ότι θα ζει μια ζωή παραμυθένια με τη σύντροφο του. Έρχεται όμως η πραγματικότητα της ζωής με τους όρους της, λογαριασμοί, εργασία, παιδιά, το πέρασμα του χρόνου που μειώνει την αρχική ερωτική επιθυμία, που τον κάνει να αναρωτιέται τι γίνεται με τις δικές του ανάγκες. Η έλλειψη ωριμότητας, η έλλειψη γνώσης ότι το αρχικό πάθος αντικαθίσταται με αγάπη, οικειότητα, κοντινότητα, μπορεί να οδηγήσει σε μια προσπάθεια αναβίωσης του μέσα από μια παράλληλη σχέση
– Νιώθει ότι η σύντροφος του δεν τον θαυμάζει πια, με αποτέλεσμα να αναζητά το θαυμασμό εκτός σχέσης
Στους παραπάνω λόγους μπορούν να προστεθούν και άλλοι και έπειτα και άλλοι. Κανένας από τους παραπάνω λόγους δεν μπορεί να υποχρεώσει έναν άντρα να απιστήσει. Όπως μας ενημερώνει και ο J. Bukai (2): «Είναι σημαντικό να ξεκινήσω με το ότι η απιστία δεν αφορά τους ερωτευμένους. Ο ερωτευμένος δεν μπορεί καν να σκεφτεί αυτή την πιθανότητα αφού αισθάνεται μαγεμένος. Η απιστία αφορά όσους θέλουν να διαφύγουν. Είτε από την σχέση τους είτε από τον ίδιο τους τον εαυτό.»
Ο άντρας που απιστεί, κάνει μια επιλογή. Επιλέγει, ενώ έχει δεσμευτεί σε μια μονογαμική σχέση, να λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μέσα σε αυτή, έξω από αυτή. Επιλέγει να αποφύγει τη σύγκρουση, που θα φέρει είτε τη λύση είτε το τέλος της σχέσης. Επιλέγει να θέλει να γεύεται τα δώρα μιας μονογαμικής σχέσης, χωρίς τις υποχρεώσεις που αυτή επιφέρει. Η απιστία, ουσιαστικά, διαιωνίζει και διογκώνει τα προβλήματα της σχέσης, φορτίζοντας τα μέλη της με περισσότερο πόνο και θυμό. Και αυτό είναι άδικο και για τους δύο.
Βιβλιογραφία και παραπομπές
(1) Πηγή: Reader.gr
(2) J. Bukai (2012) Ο Δρόμος της συνάντησης (Φύλλα πορείας) Εκδόσεις: Ανιμους
