Χειριστικά άτομα. Ζούνε ανάμεσά μας και μεταμορφώνουν την ανασφάλειά τους σε συμπεριφορές που στόχο έχουν να χειραγωγούν προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους. Μπορεί να είναι μια φίλη, ο σύντροφος, ο συνάδελφος. Μπορεί και εμείς οι ίδιοι.
Η Ντόρα Μίνου, ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας, Ψυχοθεραπεύτρια (ενηλίκων, ζεύγους & οικογένειας) γράφει για τους χειριστικούς ανθρώπους. Ο λόγος σε εκείνη…
Συχνά αναφερόμαστε στους χειριστικούς ανθρώπους που σίγουρα έχουμε συναντήσει και συναντάμε στη ζωή μας. Άτομα με δόλο και με την τάση να χειραγωγούν προκειμένου να επιτύχουν το σκοπό τους. Έχουν την τάση να εμπαίζουν και να παγιδεύουν τους γύρω τους, επωφελούμενοι από τη συναισθηματική ευαλωτότητα και την αδυναμία αντίδρασης και αντίστασης πολλές φορές του άλλου στις δικές τους επακόλουθες συμπεριφορές.
Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται ανάμεσά μας και συνήθως έχουν και εξέχουσα θέση στη ζωή μας -μπορεί να είναι γονιός, σύντροφος, φίλος ή ακόμη και το παιδί μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις με την ενοχή, το φόβο, την αδυναμία ή και την ανάγκη για αποδοχή και επιβεβαίωση μπορεί να αντιδρούμε προς όφελός τους και τελικά να νιώθουμε το θύμα ή ο παραπλανημένος στην πορεία από συμπεριφορές αναληθείς και σκόπιμες
ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΘΥΝΗ
-Η έλλειψη ορίων και η δυσκολία να λέμε όχι προσδίδουν ένα γόνιμο έδαφος στον χειριστικό που πολύ εύκολα θα αδράξει την ευκαιρία και θα επωφεληθεί μέσα από τη δική μας αδυναμία, αλλά και από την τάση του να χειραγωγεί και να εξουσιάζει προκειμένου να ικανοποιήσει τις δικές του ανάγκες.
-Ο φόβος της εγκατάλειψης και η έλλειψη αυταξίας και αυτοεκτίμησης είναι κακοί σύμβουλοι στην πρόκληση αλλά και πρόσκληση χειριστικών συμπεριφορών από τους άλλους. Νιώθουμε ότι με αυτόν τον τρόπο της προσφοράς και της υποχωρητικότητας είμαστε αρεστοί και σημαντικοί στη ζωή τους.
-Ο φόβος της σύγκρουσης και τα αισθήματα ενοχής που μπορεί να φέρει η άρνηση πολλές φορές μας κάνουν να ενδίδουμε σε αυτόν το “σημαντικό άλλο” με τη χειριστική συμπεριφορά προκειμένου να αποφύγουμε εντάσεις, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορούμε και να διαχειριστούμε την αντίδραση αυτού, που με δόλο θέλει να πάρει κάτι συγκεκριμένο εκείνη τη στιγμή από εμάς.
-Η λάθος ερμηνεία της αγάπης συχνά προέρχεται μέσα από τα δικά μας βιώματα και ανακυκλώνουμε συμπεριφορές και ρόλους που μας είναι οικείοι. Νιώθοντας ότι με αυτόν τον τρόπο δείχνουμε ότι αγαπάμε τον άλλο και υποχωρούμε σε αυτό που επιδιώκει, παραγκωνίζουμε και υποτιμούμε τη δική μας ανοχή, τη δική μας ανάγκη και παραβιάζουμε τα όριά μας ως απόδειξη αγάπης, πίστης και αφοσίωσης.
-Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να φαίνονται οι ισχυροί και ότι ασκούν τον έλεγχο. Οι προσωπικές ανασφάλειες είναι κυρίαρχες και παρόλο που παραπλανούν δείχνοντας άτομα δυναμικά και με αυτοπεποίθηση, ουσιαστικά φοβούνται και τρέφουν τις αδυναμίες τους χειραγωγώντας και επισκιάζοντας τους άλλους.
-Η βαθύτερη ανάγκη τους να ικανοποιήσουν τις δικές τους αδυναμίες και τα δικά τους άλυτα θέματα πολλές φορές λειτουργεί παραπλανητικά, δείχνουν θύματα και επικαλούνται τη συναισθηματική αδυναμία του άλλου προκειμένου να μην χάσουν τον έλεγχο και την εξουσία της σχέσης.
-Η χειριστικότητα για αυτούς είναι ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας, ένα μοτίβο που καλλιεργείται και γίνεται τρόπος συμπεριφοράς και σχέσης με τους άλλους. Πολλές φορές δεν είναι μία συνειδητή στάση, αλλά ενθαρρύνεται από τον “αδύναμο – θύμα” που ενδίδει και ασυνείδητα ενθαρρύνει αυτήν τη χειριστικότητα.
-Τους είναι εύκολο να τάζουν, να κολακεύουν, να υπόσχονται, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να εδραιώσουν τη σχέση τους και την επιρροή τους στους άλλους.
ΠΩΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ
-Αρχικά είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον άλλο παρά μόνο τον εαυτό μας. Αυτό θα το πετύχουμε όταν θα μπορέσουμε να έρθουμε σε μία ουσιαστική επαφή με τις ανάγκες και τις δυσκολίες μας, κάνοντας ένα πρώτο βήμα ώστε να απεγκλωβιστούμε από τέτοιες συμπεριφορές που μας υποτιμούν, μας απαξιώνουν και μας καθηλώνουν.
-Αναγνωρίζοντας γύρω μας τους χειριστικούς ανθρώπους έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε και τις επιλογές μας. Αν εξαιρέσουμε τη σχέση γονέα – παιδιού που μπορεί να χρειάζεται να δουλευτεί ώστε να λειτουργεί σε ένα πιο υγιές και ουσιαστικό πλαίσιο, με τους υπόλοιπους μπορούμε να αντιδράσουμε ουσιαστικά, να επικοινωνήσουμε το πώς το βιώνουμε και εν τέλει αν δεν μπορεί να αλλάξει η σχέση μπορούμε να απομακρυνθούμε εμείς από αυτήν.
-Θέτοντας τα δικά μας όρια, σίγουρα είναι ένα μεγάλο βήμα για την αντιμετώπιση τέτοιων παθολογικών συμπεριφορών. Άλλωστε ο χειριστικός χρειάζεται άτομα με έλλειψη ορίων και συναισθηματική ευαλωτότητα προκειμένου να χειραγωγεί και να εξουσιάζει. Αλλάζοντας η στάση μας, αλλάζει και η σχέση και αυτό είναι πολύ πιθανό να σημάνει και το τέλος μίας σχέσης.
Να θυμάστε…
Ο χειριστικός εδραιώνει τη θέση του στον συναισθηματικά ευάλωτο και με αυτόν τον τρόπο καλύπτει δικές του ανασφάλειες και προσωπικές δυσκολίες, ωστόσο, ενδίδοντας εμείς έχουμε την ευθύνη για τον εαυτό μας και για τη συντήρηση μίας κατάστασης που μπορεί να μην μας ικανοποιεί, αλλά έχουμε συμφωνήσει να την υποστούμε.
Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία θα βοηθήσει ώστε να βγούμε από αυτόν το φαύλο κύκλο, να δούμε τις δικές μας ανάγκες, να οριοθετηθούμε και να επιλέγουμε πιο ισότιμες και ουσιαστικές σχέσεις όπου δεν θα υπερκαλύπτεται ο ένας “αφανίζοντας” τον άλλο.
Ντόρα Μίνου, ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας, Ψυχοθεραπεύτρια
