Μην εγκαταλείπεις την ελπίδα στον αληθινό έρωτα. Ίσως αργήσει, αλλά θα έρθει.


 Όσο και αν έχεις πονέσει, όσο και αν έχεις πληγωθεί, όσο δύσκολο και να μοιάζει, κάνε υπομονή, έχε πίστη, κράτα ανοιχτή την καρδιά σου.. θα έρθει!

 

Εκεί που δεν θα το περιμένεις με τον πιο απρόσμενο ή τον πιο απλό τρόπο..Εκεί που θα έχεις χάσει όλες τις ελπίδες σου..θα έρθει!

Ίσως πιο αργά από ότι τον περίμενες ή λίγο πιο νωρίς, όταν δεν θα είσαι απόλυτα έτοιμος να τον υποδεχτείς, όμως.. θα έρθει!

Ίσως η μορφή του να είναι αλλιώτικη από τα όνειρα σου. Ίσως το δέρμα σου να είναι ρυτιδιασμένο πλέον από τον χρόνο που πέρασε, αλλά.. θα έρθει!

Ο άνθρωπος σου είναι ένας και αξίζει να τον περιμένεις. Να μην θυσιάσεις τον εαυτό σου με κάποιον που δεν μιλάει στην ψυχή σου και με την πάροδο των χρόνων χάσεις τον εαυτό σου από την επιφανειακή  αυτή ένωση.

 

Με εκείνον, θα νιώσεις το απόλυτο ταίριασμα, θα σε συμπληρώσει, θα σε αφυπνίσει, θα σε εξυψώσει και άλλο.

Είναι μεγαλύτερης αξίας ο καρπός ενός αισθήματος που σμιλεύεται σε θάλασσα ήρεμη, από το πάθος του ναυαγού που χρειάζεται επειγόντως να γαντζωθεί σε κάτι.

Για αυτό πρέπει πρώτα να ολοκληρωθείς μόνος σου. Να αποτελεί ο ερχομος του επιλογή και όχι ανάγκη.

Έτσι μόνο θα έρθει, έτσι μόνο θα μπορέσεις να τον αναγνωρίσεις. Έτσι μόνο θα μπορέσετε να μείνετε μαζί.

Αυτός ο άνθρωπος είναι σαν να αποτελεί κομμάτι σου. Σαν να ρέει στις φλέβες σας το ίδιο αίμα. Σαν τα κορμιά σας να είναι φτιαγμένα για να δονούνται και να πάλλονται μαζί.

Μόνο αυτός ο άνθρωπος θα νιώσεις να αγγίζει την ψυχή σου και να την εξελίσσει με ένα χάδι. Το άγγιγμα του να διαπερνά κάθε σου κύτταρο. Να ξυπνά όλες σου τις αισθήσεις.

Η αγάπη που θα νιώσεις είναι δίχως περιορισμούς.

 

Όπως το άνθος του λωτού βγαίνει μέσα από την λάσπη, βγες και εσύ μέσα από την λάσπη της ζωής, τα σκληρά διδάγματα, τις δύσκολες σχέσεις  με περισσότερη γνώση, δύναμη και ακεραιότητα. Άνθισε μέσα από τις αντιξοότητες.

Διότι ό,τι και αν έχεις περάσει, ή κάθε σου σχέση, το κάθε σου βήμα ήταν και είναι ένα βήμα πιο κοντά σε εκείνον. Όλα θα σε οδηγήσουν σε εκείνον.

Ώστε να μπορείς να δεχτείς το αιώνιο κάλλος της αληθινής αγάπης, του ουρανίου έρωτα. Θα νιώσει αγαλλίαση η ψυχή και η καρδιά σου, όντας ποτέ πια μόνη.

Μαρία Πολυμήλη

 

Πηγή