Άγνοια ή γνώση; Πριν βιαστείς να επιλέξεις την γνώση θέλω να σε προειδοποιήσω:όταν διαβάσεις όσα θέλω να σου πω και πλέον
ΞΕΡΕΙΣ θα νιώσεις ότι σου κλέψα την ευτυχία, ότι εξαπατήθηκες, ότι η εμπιστοσύνη στον συντροφό σου έχει χαθει... θα νιώσεις πόνο. Αξίζει η γνώση λοιπόν; Έχω υποφέρει και γω και ξέρω πώς είναι. Τότε γιατί έγινα το τρίτο πρόσωπο στη σχέση σου θα με ρωτήσεις; Θέλω να υποφέρεις; Όχι, προς Θεού, δεν είμαι κακός άνθρωπος. Αν όλα πάνε καλά δεν θα μάθεις ποτέ τίποτα.
Δεν θα μάθεις για τα βράδια που πέρασα με τον άντρα σου, για τις συναντήσεις μας, τις συζητήσεις μας, την ηδονή που του πρόσφερα και μου πρόσφερε. Αυτό το γράμμα δεν θα το ρίξω ποτέ κάτω απ' την πόρτα σου ούτε θα το ταχυδρομήσω. Δεν θέλω την δυστυχιά σου, το επαναλαμβάνω. Αν είσαι γυναίκα και το διαβάζεις όμως ίσως να είσαι εσύ ο παραλήπτης.
Χωρίς να το καταλάβεις εσύ με έφερες κοντά του. Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα έβρισκε ποτέ το θάρρος να με πλησιάσει ούτε εγώ εκείνον. Όταν λοιπόν καλοπροαίρετα ήρθες και κάθισες στο τραπέζι μου στο εστιατόριο επιθυμώντας να με γνωρίσεις εγώ ήξερα ποιά ήσουν.
Και όταν ήρθε εκείνος να σε βρει και σας έβλεπα απέναντι μου αγκαλιασμένους ήξερα ότι κάτι θα ζήσουμε εμείς οι τρεις. Γιατί σε ότι έζησα με τον άντρα σου ποτέ δεν ήμασταν οι δυό μας, πάντα ήσουν και συ εκεί...μες τις κουβέντες του, μες στο βλέμμα του μες το μυαλό του πάντα υπήρχες και συ...
Αλλά η σκέψη σου στοίχειωνε πάντα και μένα, αναρωτιόμουν πού είσαι τις στιγμές που περνούσα μαζί του, τι του έλεγες στην άλλη άκρη της γραμμής του τηλεφώνου, αν κατάλαβες ποτέ καμία αλλαγή στη συμπεριφορά του. Μπορώ να πω ότι σε σκεφτόμουν όσο και εκείνος. Ποτέ δεν ένιωσα ζήλεια που τον έχεις δικό σου ενώ εγώ όχι, ποτέ δεν σκέφτηκα να σας χωρίσω (αν κάτι τέτοιο μπορούσε να γίνει). Ένιωθα ότι καταβάθος κάνω καλό στη σχέση σου.
Εγώ τον γέμιζα ενέργεια για να γυρίσει σπίτι και να απολαύσεις όσα ήθελες. Αν ήσουν πιο παρατηρητική θα έβλεπες πώς κάποια βράδια ήταν πιο ανανεωμένος, πιο σίγουρος για τον εαυτό του, πιο κυνηγός. Αλοίμονο, δεν περιμένω να μου πεις και ευχαριστώ! Αλλά όσα λέω είναι αλήθεια.
Στα λέω όλα αυτά για να πάψεις να φοβάσαι πως η παρουσία μου αποτελεί κίνδυνο για το μέλλον της σχέσης σου. Δεν σε αφήνει για μένα... εσένα αγαπάει, μαζί σου έχει τόσες και τόσες αναμνήσεις. Δεν με ερωτεύτηκε ποτέ, ούτε εγώ εκείνον. Είμαι η φίλη του, εκείνη που ακούει τους προβληματισμούς του, εκείνη που τον παροτρύνει να γίνει καλύτερος για σένα. Σ' ενοχλεί το σεξ... είμαι σίγουρη. Μα για μας δεν είναι πράξη αγάπης ή ολοκλήρωσης, είναι περισσότερο παιχνίδι, πειραματισμός.
Δεν ήρθε σε μένα επειδή εσύ δεν είσαι αρκετή. Ήρθε σε μένα επειδή αν ήταν ελεύθερος θα ήθελε να βγει ένα ραντεβού μαζί μου. Δεν είναι έγκλημα να σε ελκύει ένας άνθρωπος... όταν δε υπάρχει και ανταπόκριση τι σε κρατάει; Η σχέση σου θα μου πεις και η πίστη που οφείλεις να δείχνεις προς τον σύντροφο σου. Ναι άλλα έτσι δεν ζεις... δεν ζεις τίποτα, δεν βλέπεις τίποτα, φοράς παρωπίδες σαν τα άλογα. Σου αρκεί μια ζωή χωρίς χρώμα, χωρίς πάθος, χωρίς φλερτ έστω; Εμένα όχι.
Η κοινωνία χαρακτηρίζει την σχέση μου με τον άντρα σου απαγορευμένη και μένα ανήθικη αλλά αυτό είναι που με διεγείρει. Ζούμε μέσα σε συμβατικούς γάμους, συμβατικές σχέσεις, συμβατικές κοινωνίες με όρια, στερεότυπα και επαναλαμβανόμενα πρότυπα. Αναζητάω το αντισυμβατικό γιατί αυτό με κάνει να νιώθω ελεύθερη και ξεχωριστή σαν ύπαρξη. Ξέρω πως δεν σκέφτεσαι έτσι. Μακάρι να μπορούσες όμως, θα λυτρωνόσουν από τα μικροπρεπή συναισθήματα που νιώθεις τώρα.
Δεν αρνούμαι πως η κατάσταση θα μπορούσε να αποβεί επικίνδυνη ειδικά στην αρχή. Όμως και οι δυό μας είχαμε κλειστή την καρδιά μας και έναν αυτοέλεγχο θαυμαστό. Ονειροπόλησα κάποιες στιγμές πώς θα ήταν να ήμουν στη θέση σου. Όμως δεν ωφελούν τέτοιες σκέψεις. Εκείνος σ'έχει διαλέξει ανάμεσα σε τόσες για να είσαι δίπλα του, έχει συνειδητά επιλέξει εσένα για να μοιραστεί τη ζωή του. Τι έχεις λοιπόν να φοβηθείς; Και πού χωράω εγώ; Πουθενά...
