"Δήμαρχος: το επάγγελμα του αιώνα!"

 

Αν ψάχνετε επάγγελμα με κύρος, δόξα, φωτογένεια και μηδενική ανάγκη για τεχνοκρατικές γνώσεις, μην κοιτάξετε παραπέρα: γίνετε δήμαρχος!

Δεν έχει σημασία αν ξέρετε από πολεοδομία, κοινωνική πολιτική ή κυκλοφοριακές μελέτες. Το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα γυαλιστερό χαμόγελο, ικανότητα να κόβετε κορδέλες και ένα προφίλ στο Facebook που θα φωνάζει: "Εγώ είμαι εδώ για εσάς (αρκεί να με ξαναψηφίσετε)".

Δεν έχει σημασία τι κάνετε. Σημασία έχει να το δείξετε. Δέντρο να φυτευτεί, κάδος να τοποθετηθεί, παγκάκι να βαφτεί – όλα χρειάζονται επίσημη φωτογράφηση με τουλάχιστον 5 παριστάμενους που χειροκροτούν λες και εγκαινιάζετε διαστημικό σταθμό.
Αν το πετύχετε σωστά, θα φαίνεται πως προσωπικά σώσατε το περιβάλλον, καθαρίσατε τον πλανήτη και επιλύσατε το κυκλοφοριακό χάος με ένα "φτου καλόριζικο"

Η ουσία της δημαρχίας δεν βρίσκεται στην τοπική διακυβέρνηση. Βρίσκεται στο πώς θα κάνεις την κυβέρνηση να σε αγαπήσει. Οι καλοί δήμαρχοι γλείφουν τακτικά τα υπουργικά πόμολα και προσκυνάνε τακτικά τα «αναπτυξιακά προγράμματα» με το ίδιο πάθος που ένας πιστός ζητάει θαύμα στον άγιο.

Μηδενική κριτική προς την κυβέρνηση (όποια κι αν είναι), εγκωμιαστικές δηλώσεις τύπου: "η κυβέρνηση στέκεται δίπλα μας", και φυσικά υποταγή με το βλέμμα προς τα πάνω, μπας και πέσει κανένα έκτακτο ΕΣΠΑ από τον ουρανό λίγη επαιτεία στην κυβέρνηση και πολλή οικειοποίηση παλιών έργων

Αν θέλετε εξουσία χωρίς ευθύνη, προβολή χωρίς ουσία και έργο χωρίς... δουλειά, τότε το επάγγελμα "δήμαρχος" είναι κομμένο και ραμμένο για εσάς. Δεν χρειάζονται τεχνικές γνώσεις ή πολιτικό θάρρος — μόνο καλές δημόσιες σχέσεις, επιμονή στα υπουργικά γραφεία και θράσος να κόψετε κορδέλες για ό,τι σχεδίασε ο προ-προ-προ-προ προκάτοχός σας.

Το ψαλίδι των εγκαινίων – το μόνο απαραίτητο εργαλείο
Ο δήμαρχος δεν διοικεί, εγκαινιάζει. Ό,τι κι αν γίνει στην πόλη, πρέπει να έχει κορδέλα, πλακέτα και δελτίο Τύπου. Ενίοτε εγκαινιάζεται και το ίδιο έργο… δύο ή τρεις φορές – με διαφορετική «οπτική γωνία». Τοποθετήθηκε επιτέλους το κολυμβητήριο που εντάχθηκε στο πρόγραμμα του 2003; Ήρθε η ώρα να βγούμε φωτογραφία μπροστά από το πλακάκι που τοποθέτησε ο εργολάβος… πέρσι.

Το έργο μπορεί να πέρασε από 5 δημάρχους, 12 αλλαγές σχεδίου και 5 ακυρώσεις διαγωνισμών – αλλά ποιος το εγκαινίασε; Εγώ!
Κανένα έργο δεν είναι ξένο, αν το παρουσιάσεις σωστά. Το μυστικό είναι απλό:

Το έργο μπορεί να έχει ξεκινήσει πριν πολλά χρόνια
Η μελέτη να φέρει την υπογραφή δημάρχου που σήμερα βρίζεις;
Το έργο να μπήκε σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα από τον προ-προ-προκάτοχό σου;
Κανένα πρόβλημα!

Αρκεί να πεις: «Η δική μας δημοτική αρχή το ξεμπλόκαρε με πολιτική βούληση». Ένα θαύμα δηλαδή, που μόνο εσύ κατάφερες. Ο δήμαρχος-μεσσίας. Ήρθε, είδε, φωτογραφήθηκε.

Δήμαρχος – επίσημος επαίτης της κυβέρνησης
Η λέξη "ανεξάρτητος" υπάρχει μόνο στο προεκλογικό φυλλάδιο. Μετά τις εκλογές, ο δήμαρχος μετατρέπεται σε θεσμικό γυρολόγο των υπουργείων. Κάνει παρέλαση στα γραφεία, ζητώντας κονδύλια με ύφος ικέτη και στυλ στενού συνεργάτη.

Δεν έχει σημασία ποια είναι η κυβέρνηση. Αρκεί να δίνει λεφτά. Αν αλλάξει η κυβέρνηση; Κανένα πρόβλημα! Η στολή «παλαιού φίλου» ράβεται σε όλες τις ιδεολογίες. Άλλωστε, τι είναι η αξιοπρέπεια μπροστά σε ένα κονδύλι για ασφαλτόστρωση;
Πολιτική χωρίς ιδεολογία – μόνο με πλάνα και παρτέρια

Ο δήμαρχος της σύγχρονης εποχής δεν έχει πολιτική γραμμή. Έχει drone, Instagram και σύμβουλο επικοινωνίας. Έχει «όραμα» που περιλαμβάνει ποδηλατόδρομο σε δρόμο με 20% κλίση και «έξυπνα παγκάκια» που δεν έχουν ρεύμα.

Πότε μίλησε για τοπική δημοκρατία, αποκέντρωση, θεσμούς; Ποτέ. Αλλά αυτό το παγκάκι που μιλάει με Bluetooth… είναι έργο πνοής.

Οι σύγχρονοι δήμαρχοι είναι διαχειριστές προσδοκιών, αναμεταδότες κυβερνητικών υποσχέσεων και επαγγελματίες εγκαινιαστές έργων που δεν φαντάστηκαν ποτέ οι ίδιοι. Μιλούν για «τολμηρά βήματα», ενώ περπατούν στα χνάρια άλλων.

Παρουσιάζουν ως δικά τους τα έργα 20ετίας, κόβουν την κορδέλα που είχε ραφτεί για άλλον και ποστάρουν με καμάρι: «Παραδίδουμε στην πόλη ένα στολίδι».

(Το άρθρο δεν απευθύνεται στους δημάρχους που πραγματικά αγαπούν την πόλη τους ανιδιοτελώς και ευτυχώς είναι αρκετοί)

Θοδωρής Ξενιτόπουλος
(ΑΡ.ΠΝΕΥΜ.ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ. 5753-24/4/2012)