Λόγοι για τους οποίους οι άνδρες απομακρύνονται (ακόμα και όταν τα πράγματα πάνε καλά)

Μια μέρα μπορεί να έχετε την πιο καταπληκτική σχέση στον κόσμο, και μετά την επόμενη μπορεί να αισθάνεστε ότι ο άντρας σας είναι κάτι περισσότερο από ξένος.

Ακούγεται οικείο?

Πολλές γυναίκες (και άνδρες) σε σχέσεις με άνδρες αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως αυτό τουλάχιστον μία φορά στις περισσότερες σχέσεις, όπου ο άνδρας ξαφνικά αποσύρεται συναισθηματικά και τραβά πίσω.

Γιατί λοιπόν ακριβώς οι άνδρες απομακρύνονται; Τι γίνεται με αυτούς ή εσάς που τους αναγκάζει να απομακρυνθούν; Είναι επειδή είναι συναισθηματικά μη διαθέσιμο ;

Οι απαντήσεις μπορεί να είναι διαφορετικές από ό, τι νομίζετε.

Συνεχίστε να διαβάζετε για να μάθετε γιατί το άτομο που σας αρέσει μπορεί να απομακρύνεται από εσάς και τι μπορείτε να κάνετε γι 'αυτό.

Τι σημαίνει όταν κάποιος απομακρύνεται;

Μετά το ξενέρωμα, επιστροφή δεν υπάρχει

 Στο τέλος δε μένει ούτε θυμός. Κανένα αίσθημα. Κανένα. Ίσια γραμμή. Ευθεία. Ούτε λέξεις πια υπάρχουν να εξηγήσουν, να φωνάξουν, να αιμορραγήσουν. Τίποτα. Ανοσία. Ξενέρωμα. Απομυθοποίηση που κρίθηκε στις λεπτομέρειες.

Αχ! Αυτή η λεπτομέρεια! Άλλες φορές τυχαία και άλλες εσκεμμένα. Όταν το μυαλό τυραννιέται και παλεύει με υποθέσεις, κάνει τρελά σενάρια, βάζει στόχους δύσκολα πραγματοποιήσιμους και προσδοκά μάταια, τότε ζητάς τη λύτρωση. 

Eίναι έρωτας ή μια εμμονή; Πώς να τα ξεχωρίζεις

Ο σφοδρός έρωτας πολλές φορές δεν είναι πραγματικός, δηλαδή δεν σχε­τίζεται με την ερωτική επιθυμία για το πρόσωπο του άλλου, αλλά πρόκειται για μια έμμονη ιδέα που κα­τακλύζει το υποκείμενο, που θεωρεί τον εαυτό του σφοδρά ερωτευμένο.

Στην πραγματικότητα το άτομο είναι εγκλωβισμένο σε ένα νοητικό κατασκεύα­σμα, που όμως απέχει από την λογική. Πρόκειται για μια ιδεοληψία, δηλαδή για μια ατομική νοητι- κή αντίληψη, που ενώ βιώνεται από το πρόσωπο σαν αληθινή και σημαντική, στην πραγματικότητα πρό­κειται για μια ανυπόστατη ιδέα.

Πώς θα καταλάβεις ότι έχεις ένα αόρατο δέσιμο με έναν άλλον άνθρωπο

 Πνευματικά επικοινωνείτε άψογα… Σχεδόν ταυτίζεστε κι αυτό είναι αρκετά δύσκολο!

Αν σκεφτούμε ότι συναντάμε στη ζωή μας πάρα πολλούς ανθρώπους, με τους οποίους δε μπορούμε να επικοινωνήσουμε ή να τα βρούμε, τότε αντιλαμβανόμαστε και τη δυσκολία να αναπτύξουμε ένα δέσιμο, κυρίως πνευματικό. Από όλους αυτούς, μόνο με ελάχιστους θα το καταφέρουμε και αυτό θα φανεί από τα παρακάτω 7 σημάδια που το αποδεικνύουν!

Νομίζεις πως μου είναι εύκολο να σε σκέφτομαι και να μη μπορώ να σε πάρω τηλέφωνο να δω τι κάνεις;

Είπες ότι διάλεξα τον εύκολο δρόμο. Νομίζεις πως είναι εύκολο να σε σκέφτομαι και να μη μπορώ να σε πάρω τηλέφωνο να δω τι κάνεις;

Να έρχεσαι στα όνειρα μου και να σκέφτομαι ότι ίσως δε θα σε ξαναδώ ποτέ κάπου αλλού; Να νιώθω ότι είναι απλά λάθος η όποια προσπάθεια να πάω παρακάτω. Τι είναι παρακάτω; Εσύ θα έπρεπε να είσαι στη θέση εκείνου του τύπου που με κερνάει καφέ για να με γνωρίσει καλύτερα. 

Στη θέση εκείνου που με πάει για χορό. Στη θέση εκείνου που με καλεί στο πάρτι. Στη θέση εκείνου που μου ζητάει το κινητό μου. Στη θέση εκείνου που με ρωτάει τι κάνω κάθε Χριστούγεννα… και προσπαθώ να μη φανεί ότι βουρκώνω. Πέρσι τα Χριστούγεννα ήμασταν στην Αθήνα, τα προηγούμενα στη Θεσ/νίκη και τα προ-προηγούμενα στη Lille.

Έχω πολλή αγάπη μέσα μου. Και έχεις κι εσύ ακόμη πιο πολλή. Και θα βρεις να τη δώσεις εκεί που πρέπει. Όχι πως δεν άξιζα αγάπη εγώ. Αλλά δεν την άξιζα από εσένα.

Είναι εύκολο πιστεύεις να αφήνω να χαθεί η ζωή που είχα φανταστεί μαζί σου; Τόσα όνειρα. Είναι εύκολο να σε ξεχάσω; Να αφήσω πίσω μου όσα ζήσαμε λες και ήταν 5 μήνες ή ένας χρόνος; Είναι εύκολο να προχωρήσω; Να αγαπήσω από την αρχή κάποιον άλλον; Κάποιον που δεν είναι εσύ. Λένε ουδείς αναντικατάστατος. Λάθος. Όλοι είναι αναντικατάστατοι. Κανείς δε θα πάρει τη θέση σου. Κανείς δε μ’ αγαπήσει όπως εσύ και κανέναν δε θα αγαπήσω όπως εσένα.

 Και δεν είναι καθόλου εύκολο να το αποδεχτώ. Δεν ήταν εύκολο να μη σε πάρω τηλέφωνο όταν έκλαιγα για το χαμό του σκύλου μας. Δεν είναι εύκολο να μη μοιράζομαι μαζί σου την καθημερινότητα μου. Δεν είναι εύκολο να ξεκολλήσω το «σ’ αγαπώ» σου από το ψυγείο. Δεν είναι εύκολο να φοράω το τζιν που μου έχεις κάνει δώρο και το πουλόβερ σου, να βλέπω τις φωτογραφίες μας, να σκέφτομαι ότι 10 λεπτά από εδώ μένουν η γιαγιά και ο παππούς σου. Δεν είναι εύκολο να διαβάζω χωρίς να ξέρω ότι θα κάνω διάλειμμα για να σε πάρω τηλέφωνο. Δεν είναι εύκολο να κοιμάμαι και να ξυπνάω μόνη.

Τίποτα δεν είναι εύκολο. Και το ήξερα. Αλλά το έκανα. Όχι για εμάς. Αλλά για σένα και για μένα ξεχωριστά. Γιατί δεν παίζαμε επι ίσοις όροις. Γιατί είχαμε παράπονα, απωθημένα, κόμπλεξ. Και θα γίνονταν μεγαλύτερα και χειρότερα με τον καιρό. Γιατί είχαμε περάσει πολλά και δύσκολα και δε θα αντέχαμε άλλη απόσταση, άλλη γκρίνια, άλλους τσακωμούς.

 Γιατί κάποια στιγμή θα ήμασταν εγκλωβισμένοι και θα ρίχναμε το φταίξιμο ο ένας στον άλλο. Τώρα το παίρνω όλο το φταίξιμο επάνω μου. Μακάρι να μπορούσες να δεις ότι έκανα καλά. Πολλές φορές λυγίζω, όπως τώρα. Σ’ αγαπάω πολύ. Αλλά έχω πολλή αγάπη μέσα μου. Και έχεις κι εσύ ακόμη πιο πολλή. Και θα βρεις να τη δώσεις εκεί που πρέπει. Όχι πως δεν άξιζα αγάπη εγώ. Αλλά δεν την άξιζα από εσένα.

https://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/nomizeis-pos-einai-eykolo-na-se-skeftomai-kai-na-mi-mporo-na-se-paro-tilefono

Την αγάπησε και...έφυγε

 Η ζωή μερικές φορές παίζει περίεργα παιχνίδια στις ζωές των ανθρώπων. Σε κάποιους η μοίρα επιφυλάσσει μια ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα, σε άλλους βάζει μικρά εμπόδια, μα είναι και αυτοί που η μοίρα θέλησε για κάποιον σκοπό να τους ρίξει στα βαθιά.  

Δυστυχώς εμένα η μοίρα με έριξε στον πάτο του καταδικασμένου έρωτα, και το έκανε στην κυριολεξία. 

Οι καταδικασμένοι έρωτες στην αρχή φαίνονται ιδανικοί όποια κατάληξη και αν πάρουν, μα η δική μου κατάληξη ή μάλλον η δική του ήταν η πιο τραγική για εμένα, για εμάς..