Όταν ακούμε τη λέξη «απιστία» έχουμε την τάση να είμαστε κάθετοι όσον αφορά την αντίδραση της απατημένης πλευράς. Αγανακτούμε με την ιδέα και μόνο και δεν τίθεται θέμα συγχώρησης. Στην αρχή, τουλάχιστον, γιατί εξετάζοντας τις λεπτομέρειες, ερχόμαστε καμιά φορά αντιμέτωποι με περιπτώσεις που δεν είναι ακριβώς άσπρο και μαύρο ή σε άλλες που η ρήξη μπορεί και να μην ήταν η καλύτερη επιλογή.
Κι εκεί που όλα έβαιναν καλώς, που εκείνος σε τρέλαινε στις εκπλήξεις και στα δώρα και που θέλατε να είστε συνέχεια μαζί, ήρθε… μια απόσταση. Από εκεί που ήσασταν αυτοκόλλητοι ήρθε ξαφνικά το χάσμα.
Και, βέβαια, όπως κάνουμε όλες μας έτσι κι εσύ το συζήτησες με τις κολλητές σου ξανά και ξανά, έστυψες τον εγκέφαλό σου να δεις τι φταίει ενώ όλα ήταν τόσο τέλεια στη σχέση σας. Πού κατέληξες; Μάλλον σε κανένα συμπέρασμα!
Και κάπου εδώ γελάμε. Κυρίως με το «ακόμα». Ας κάνουμε ένα σύντομο μάθημα γλώσσας. «Ακόμα»: επίρρημα χρονικό που δηλώνει ότι η πράξη στην οποία αναφέρεσαι ξεκίνησε κάποια στιγμή στο παρελθόν και συνεχίζεται ασταμάτητα μέχρι και τώρα.
Κάθε γυναίκα έχει κάποιες ανάγκες που θέλει ο σύντροφος της να τις ικανοποιήσει. Και αν αυτές οι ανάγκες καλυφθούν τότε γίνεται η πιο ευτυχισμένη σύντροφος. Τι χρειάζονται λοιπόν οι γυναίκες για να είναι ευτυχισμένες;