5 γυναίκες εξομολογούνται για ποιους λόγους πήραν την απόφαση να συγχωρέσουν τον σύντροφό τους και να συνεχίσουν την κοινή τους πορεία.
Όταν ακούμε τη λέξη «απιστία» έχουμε την τάση να είμαστε κάθετοι όσον αφορά την αντίδραση της απατημένης πλευράς. Αγανακτούμε με την ιδέα και μόνο και δεν τίθεται θέμα συγχώρησης. Στην αρχή, τουλάχιστον, γιατί εξετάζοντας τις λεπτομέρειες, ερχόμαστε καμιά φορά αντιμέτωποι με περιπτώσεις που δεν είναι ακριβώς άσπρο και μαύρο ή σε άλλες που η ρήξη μπορεί και να μην ήταν η καλύτερη επιλογή.
«Το ξεπεράσαμε επειδή το θέλαμε και οι δύο»
«Όταν παντρευτήκαμε εγώ ήμουν χωρισμένη με δύο παιδιά και δεν ήμουν σίγουρη αν θέλω άλλο. Εκείνος όμως, παρ’ ότι τα πήγαινε πολύ καλά με τα δικά μου, ήθελε κι ένα δικό του παιδί. Κάποια στιγμή, μου ομολόγησε ότι είχε βρεθεί τρεις φορές με μια άλλη γυναίκα. Μου το είπε επειδή μόλις είχε μάθει πως η γυναίκα αυτή ήταν έγκυος. Δεν κατέφυγε στην μόνιμη διαφωνία μας για να δικαιολογηθεί κι αυτό το βρήκα πολύ σωστό εκ μέρους του. Παρ’ όλ’ αυτά, είχε πλέον ένα παιδί και έπρεπε να διαλέξει. Αφού μείναμε χώρια για λίγο, μου είπε πως τα ξεκαθάρισε μέσα του και θέλει να είναι μαζί μου και να κάνει παράλληλα αυτό που πρέπει για το βιολογικό παιδί του. Η μητέρα του παιδιού είχε συμφωνήσει, αφού το γεγονός ήταν το ίδιο αναπάντεχο και για ‘κείνη. Με τον άντρα μου είμαστε πια πολύ αγαπημένοι και με τα παιδιά μου, είμαστε μια δεύτερη οικογένεια για τον γιο του».
«Αγαπιόμασταν πολύ για να χωρίσουμε έτσι απλά»
«Ήμασταν παντρεμένοι μια πενταετία και τα πράγματα δεν πήγαιναν πολύ καλά. Είχαμε περάσει και οι δύο κατάθλιψη και ο φόβος μην ξανακυλίσει κάποιος απ’ τους δυο δηλητηρίαζε τη σχέση μας. Τότε, ανακάλυψα ότι μιλούσε μέσω μηνυμάτων με μια άλλη κοπέλα. Του ζήτησα εξηγήσεις και μου εξομολογήθηκε ότι την είχε συναντήσει κιόλας μία φορά. Ένιωσα πολύ άσχημα γιατί ήταν ο μόνος άνθρωπος που μου στάθηκε στα δύσκολα και το ίδιο είχα κάνει κι εγώ γι’ αυτόν. Έτσι, για πρώτη φορά στη ζωή μου αποφάσισα να μείνω ψύχραιμη και να το διαχειριστώ χωρίς να βυθιστώ στην απελπισία. Του είπα ότι αν μ’ αγαπάει κι εκείνος όσο κι εγώ είμαι έτοιμη να τον συγχωρέσω, αλλά και να δουλέψω μαζί του ώστε να ξεπεράσουμε εντελώς όσα μας στοιχειώνουν. Ξέσπασε σε κλάματα και μου είπε ότι το θέλει πολύ. Από τότε, είμαστε αγαπημένοι και τα έχουμε βρει σε μεγάλο βαθμό και με τους εαυτούς μας».
«Του άξιζε γιατί ήταν καλός σύζυγος και πατέρας»
«Με τον άντρα μου είχαμε ήδη ένα παιδάκι, όταν είχε τη φαεινή ιδέα να με απατήσει με έναν εφηβικό του eρωτα. Ακούγεται κωμικό πια, αλλά τον κατάλαβα επειδή μου μετέφερε ένα αφροδίσιο που είχε κολλήσει από ‘κείνη. Δεν ήθελε να μου πει ποια ήταν, αλλά εγώ ήξερα ότι δύο σχέσεις είχε κάνει πριν από μένα και η μία δεν είχε ολοκληρωθεί ποτέ. Τον ρώτησα αν ήταν απλώς απωθημένο και μου είπε πως είναι μπερδεμένος, αλλά κάπως έτσι το εξηγεί κι εκείνος. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι από εκείνους που τους το ‘χεις να ξενοκοιτούν κι έτσι ήξερα πως ήταν απίθανο να το ξανακάνει. Επίσης, είναι καλός πατέρας και σύζυγος και του άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία. Την τίμησε, όμως, κι έτσι δεν μετάνιωσα ποτέ».
«Τον συγχώρεσα, αλλά το έκανα πρωτίστως για μένα!»
«Λίγα χρόνια πριν, μόλις είχαμε γιορτάσει τα 25 χρόνια γάμου κι ένας φίλος μου αποκάλυψε ότι είχε δει πρόσφατα τον άντρα μου με μια άλλη. Του ζήτησα να μου πει αν είναι αλήθεια αυτό που έμαθα και λύγισε αμέσως. Μου είπε ότι την έβλεπε εδώ και ένα εξάμηνο, αλλά δεν ήταν κάτι σοβαρό. Ήμουν έξαλλη και του είπα ότι χρειάζομαι λίγο καιρό να σκεφτώ τι θέλω και αν είμαι έτοιμη να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. Μιλώντας με τη μητέρα μου, που έζησε 50 χρόνια δίπλα σε έναν πολύ δύσκολο άνθρωπο, κατάλαβα ότι αν συγχωρέσω τον άντρα μου θα το κάνω για μένα, για να μη βαρύνω την καρδιά μου περαιτέρω, ότι κι αν γίνει μεταξύ μας. Έτσι, τον φώναξα και του είπα ότι τον συγχωρώ και θέλω να το παλέψουμε, αν το θέλει κι εκείνος πραγματικά. Με αγκάλιασε και από τότε ζούμε πανευτυχείς χωρίς να ξανακοιτάξαμε πίσω!»
«Ορκίστηκε ότι θα γίνει άλλος άνθρωπος και το έκανε»
«Όταν έμαθα ότι ο άντρας μου με είχε απατήσει δεν με σόκαρε καθόλου. Δε νιώθω καλά τώρα που το λέω, αλλά όταν τον παντρεύτηκα ήξερα ότι έμπλεκα με έναν άστατο άνθρωπο κι όμως έπεσα με τα μούτρα. Δεν είναι κακός, απλώς μεγάλωσε χωρίς γονείς – με τους παππούδες του – και είχε μάθει να βαδίζει πάντα στα όρια του αποδεκτού. Κάποια στιγμή, βέβαια, χάνεις το μέτρο κι εκείνος διάλεξε να τα διαλύσει όλα πηγαίνοντας με μια άλλη γυναίκα. Μόλις το έμαθα, πήρα τα παιδιά και νοίκιασα την ίδια μέρα ένα επιπλωμένο διαμέρισμα στην άλλη άκρη της πόλης. Δεν το είχα σχεδιάσει έτσι, αλλά το σοκ που έπαθε τον ταρακούνησε όσο τίποτα στη ζωή του. Κάθε μέρα ερχόταν έξω απ’ το σπίτι και μου και ορκιζόταν στη μνήμη των γονιών του ότι θα αλλάξει. Ένα μήνα μετά, αποφάσισα ότι ήμουν έτοιμη να του δώσω την ευκαιρία να το αποδείξει. Δεν το περίμενα, αλλά με εξέπληξε ευχάριστα και σήμερα είναι πράγματι ένας άλλος άνθρωπος».
