ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΦΑΡΟΣ – Ψυχοκοινωνική Υποστήριξη & Βιωματική Ψυχολογία

  Την παρατηρούσα αρκετή ώρα. Καθόταν σε ένα παγκάκι απέναντί μου με βλέμμα απλανές, χαμένο μέσα σε σκέψεις. Το πρόσωπό της φαίνονταν ωχρό, χωρίς χρώμα, κουρασμένο, γεμάτο βαθιές ρυτίδες. Τα μάτια της, που κάποτε νόμιζες ότι σου χαμογέλαγε η θάλασσα, τώρα σε κοιτούν και νιώθεις ότι θα σε παρασύρουν να σε πνίξουν στον βαθύ ωκεανό της. Το βλέμμα της ήταν προσηλωμένο ώρα σε ένα σημείο, λες και περίμενε κάποιον που δεν θα ερχόταν ποτέ.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Το κείμενο παρακάτω ίσως σας κάνει να νιώσετε άβολα. Επίτηδες. Αντιτίθεται σε αυτά που έχετε ακούσει. Όμως είναι καιρός να ενημερωθείτε για κάποια πράγματα που ορίζουν τη ζωή σας αυτή τη στιγμή. Ας πάμε λοιπόν να δούμε τα πράγματα από κοντά… Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σαν την Μαρία και το Γιάννη. Η Μαρία ζει τη ζωή της σαν μοναχική καβαλάρισσα… Η αξία της εξαρτάται από το αν έχει σχέση, πώς τη βλέπουν οι άλλοι, χαρά παίρνει μόνο από τη δουλειά της και περνάει μεγάλες περιόδους νιώθοντας βαθιά μοναξιά. Ο Γιάννης αδυνατεί να καταλάβει τι ζητάνε οι γυναίκες.

 Γράφει η Ήβη Παπαϊωάννου Κι αν ανεβαίνεις όλα εκείνα τα σκαλιά ένα-ένα, προσεκτικά, κι αν είσαι σίγουρος πως ξέρεις πια τον τρόπο να ανεβαίνεις τις ανηφόρες, κι αν στον Γολγοθά σου επικρατεί πάντοτε η αξιοπρέπεια, η ζωή σου θα επιμένει περίτρανα να σε ξαφνιάζει, να σε μαθαίνει, να σε τιμωρεί. Τώρα πια, ξέρεις καλά πως, δεδομένος είσαι μόνο εσύ, ο αγώνας σου, το πείσμα σου. Ναι, «ξανά και ξανά απ’ την αρχή» μέχρι να μην μπάζει από πουθενά. Ναι, «πάλι σε εσένα» μέχρι να σε βρεις επαρκώς δυνατό για να μπορέσεις να χειριστείς τα επόμενα.

  Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος Άλλο αγάπη και άλλο έρωτας φίλε μου. Η αγάπη θέλει κότσια , θέλει θυσίες , θέλει να μπορείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και αν χρειαστεί να τα βάλεις και μαζί του. Η αγάπη δεν μπαίνει σε καλούπια, δεν χωρά “πρέπει”. Κυριαρχεί ένα μόνο συναίσθημα. Θέλω αυτόν τον άνθρωπο μαζί μου, πάση θυσία. Για να το πετύχω αυτό είμαι διατεθειμένος να κάνω υποχωρήσεις, να δεχτώ την διαφορετικότητα του άλλου, με δύο λόγια να τον σεβαστώ. Τι γίνεται όμως με τις αγάπες εκείνες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, σε βαθμό που να τις θέτουν σε κίνδυνο. Τι γίνεται δηλαδή στα δύσκολα; Τα παρατάμε και επιλέγουμε την φυγή; Φυσικά και όχι.

  Είναι απελευθερωτικό να χάνεις τα ίχνη του πρώην και να μη σε νοιάζει καν πού είναι και τι κάνει. Σε κάθε χωρισμό, όλοι περνάμε διάφορα στάδια μέχρι να φτάσουμε στο σημείο της πολυπόθητης αδιαφορίας και ηρεμίας. Στην αρχή λοιπόν, είναι λογικό να περνάς από το στάδιο της άρνησης, ειδικά αν δεν επεδίωξες εσύ το τέλος της σχέσης. Σου είναι δύσκολο να δεχτείς πως ο άνθρωπος εκείνος που ήταν τόσο σημαντικός για εσένα, δεν αποτελεί πλέον κομμάτι της ζωής σου και πως δεν είσαι εσύ πια το πρώτο άτομο που μαθαίνει τα σημαντικά γεγονότα της δικής του. Ο πιο εύκολος τρόπος όμως για να μπορέσεις να αποδεχτείς τη νέα κατάσταση, είναι να σταματήσεις να μαθαίνεις νέα του πρώτος εσύ.

  Η ισχυρή έλξη που αισθανόμαστε προς ένα άτομο οφείλεται στις ενεργειακές συνδέσεις που έχουμε «Είμαι δεμένος με αυτό τον άνθρωπο», «υπάρχει ένας ισχυρός οικογενειακός δεσμός μεταξύ μας», «είμαστε μια ισχυρή ομάδα που έχει δέσει και παράγει θεαματικά αποτελέσματα», «νιώθω τόσο εγκλωβισμένος σε αυτή την κατάσταση, μου φαίνεται αδύνατον να απαγκιστρωθώ».

  Γράφει η Κρυστάλλω Αρχοντίδου Κράτησε την αξιοπρέπεια σου ψηλά εκεί που πρέπει. Μην πέσεις. Τον αγώνα σου μη σταματάς. Ειναι ανηφόρα η ζωή, κι άμα το καταλάβεις αυτό θα δεις πως ειναι ασήμαντα όλα γύρω σου, όταν αγαπάς κάποιον πάρα πολύ και βλέπεις ότι εκείνος πλέον δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ’αυτά που εσύ θες και ζητάς, ε πρέπει να τον αφήνεις ακόμα κι αν εκείνος επιμένει ότι φεύγεις γιατί δεν τον αγαπάς.

  Άνοιξα το παράθυρο, να μπει λίγος καθαρός αέρας. Έχοντας την ελπίδα πως θα καθαρίσει τις σκέψεις μου. Τις σκέψεις που στοιβάχτηκαν σαν τα βρώμικα πιάτα στον νεροχύτη της κουζίνας. Ένιωθα ανήμπορη να μαζέψω οτιδήποτε. Χάος μέσα μου, χάος και γύρω μου. «Ίσως αν αρχίσω να τακτοποιώ ό,τι βλέπω και με ενοχλεί, καθαρίσουν και οι μπερδεμένες σκέψεις μου» Σκέφτηκα.. Όμως όσο και αν καθάριζα το βρώμικο δωμάτιο, σύντομα, χωρίς να καταλάβω το πως, γινόταν άνω κάτω και πάλι.

  Μαθαίνω σιγά σιγά πώς να μην είμαι διαθέσιμη, αλλά όχι αυτό το είδος για το οποίο διαβάζουμε, όχι με την έννοια του «παιχνιδιού», ούτε με σκοπό να δυσκολέψω τους άλλους ή να τους αγνοήσω σκοπίμως και να παριστάνω την πολυάσχολη. Αυτές οι στρατηγικές δεν έχουν θέση στη ζωή μου· η μη διαθεσιμότητα προέρχεται από ένα πιο ώριμο μέρος. Είναι τώρα ένας τρόπος να προστατεύσω την ψυχή μου, την ενέργεια και την καρδιά μου από όλους αυτούς που προσπαθούν να τα μολύνουν.

Σύμφωνα με μια πρωτότυπη έρευνα, οι άνθρωποι που πεθαίνουν γνωρίζουν ότι είναι νεκροί αφότου η καρδιά τους έχει σταματήσει να χτυπάει! Αυτό υποδηλώνει ότι ο εγκέφαλος και η συνείδηση εξακολουθούν για μερικά λεπτά να λειτουργούν, ακόμη και αφότου το σώμα έχει σταματήσει. Ο δρ. Sam Parnia, διευθυντής της έρευνας για την κριτική φροντίδα και αναζωογόνηση στην Ιατρική Σχολή Langone του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, και η ομάδα του, εξέτασαν ανθρώπους που είχαν καρδιακή ανακοπή και στη συνέχεια ανένηψαν με επιτυχία.

  Γράφει ο Γιάννης Βογιακέλης Θά’πρεπε να μ’ευχαριστείς. Θά’πρεπε να είχες εκτιμήσει τις θυσίες που είχα κάνει για σένα και τα όσα σου πρόσφερα, τα όσα έγινες μαζί μου και εξακολουθείς να είσαι. Ήμουν μαζί σου από την πρώτη στιγμή. Από το πρώτο εκείνο φλογερό βράδυ που ξημερώσαμε μαζί.

Γνώρισες κάποιον πρόσφατα και αναρωτιέσαι αν του αρέσεις όσο σου αρέσει κι εσένα; Ένας ερωτευμένος άντρας δεν είναι εύκολο να κρυφτεί καθώς έχει πολλές άμυνες, ακόμα κι αν νιώθεις ότι τα σημάδια που σου δίνει και τα λόγια που σου λέει σε μπερδεύουν μερικές φορές. Η συμπεριφορά ενός ερωτευμένου άντρα μπορεί να πει πολλά, περισσότερα και από τα λόγια του.

  Μετά από κάθε καταιγίδα λένε, βγαίνει το ουράνιο τόξο. Βέβαια πολλές καταιγίδες άντεξες να λέμε την αλήθεια και τόση μεγάλη πίκρα κι απογοήτευση, που ποτέ δεν πίστευες ότι κάπου παρακάτω θα γελάσει και σε σένα η μοίρα. Πόσες φορές με δάκρυα στα μάτια, μια σιωπηρή κραυγή έβγαινε από την ψυχή σου ουρλιάζοντας ένα γ@μημένο “Γιατι”; Πόσες φορές ένιωσες να αδειάζεις από ψυχικά αποθέματα επειδή έδωσες, δόθηκες, πίστεψες, ανέχτηκες, αγάπησες και σαν ανταμοιβή πήρες το βραβείο της ανοιχτής παλάμης;

  Νιώθετε μια ανεξήγητη ψυχική σύνδεση με κάποιον ακόμα και όταν απουσιάζει; Νιώθετε πως μπορείτε να του μιλήσετε χωρίς να πείτε ούτε μια λέξη; Όταν δύο άτομα μοιράζονται μια βαθιά τηλεπαθητική σύνδεση, μπορούν να βρουν ο ένας τον άλλον ακόμα και αν ωκεανοί τους χωρίζουν. Μπορούν να νιώσουν την παρουσία του άλλου παντού και κάθε στιγμή. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι αριστούργημα που έχει την ικανότητα να πετύχει θαύματα.

  Όλοι έχουμε χωρίσει και μία και δύο και σίγουρα παραπάνω φορές και ξέρουμε καλά πως κάθε φορά είναι διαφορετική. Πάντα παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τα μετέπειτα συναισθήματά μας, η φύση της σχέσης, ο σύντροφος, οι συνθήκες, η διάρκεια της σχέσης και πάνω απ’ όλα οι λόγοι που μας οδήγησαν στη λήξη της. Ωστόσο καμία φορά ο χωρισμός δε θυμίζει τόσο τέλος μα αναγέννηση.