Έχεις νιώσει ποτέ πως δεν ταιριάζεις με το σύνολο; Να γιατί είναι εντάξει να είσαι διαφορετικός

Νιώθετε ποτέ πως δεν ταιριάζετε με τους άλλους; Πως είστε σαν ξένοι; Ίσως και λίγο απροσάρμοστοι;

Έχετε νιώσει ποτέ πως είστε λίγο εκκεντρικοί, λίγο στο περιθώριο, σαν εξωγήινοι;  Όπως ένας μοναχικός λύκος που πορεύεται στην ζωή νιώθοντας απομονωμένος και αποσυνδεδεμένος;

Το αίσθημα της απομόνωσης φέρνει μια αίσθηση επιθυμίας και ανάγκης για ελευθερία, για υποστήριξη, για αποδοχή και για ένα μέρος που να μπορείς να αποκαλείς «σπίτι».

Την αξία κάποιου την καταλαβαίνεις όταν τον χάσεις

 Την αξία ενός ανθρώπου την καταλαβαίνεις μόνο όταν τον χάσεις απ’ τη ζωή σου. Κλισέ, χιλιοειπωμένο, χιλιοακουσμένο κι όμως τόσο αληθινό. Το ‘χουμε αυτό το κακό συνήθειο εμείς οι άνθρωποι. Να μην εκτιμάμε ποτέ τίποτα στην ώρα του.

Πάντα αυτά που έχουμε τα περιφρονούμε και λίγο, τα παραβλέπουμε, ψάχνουμε χίλιους τρόπους να μειώσουμε την αξία τους και τη σημαντικότητά τους. Έτσι είναι η ανθρώπινη φύση. Διαφορετικά, θα ήμασταν κι εμείς σαν τους σκύλους. Χαρούμενοι με τα λίγα, πιστοί, αφοσιωμένοι και κυρίως ευγνώμονες.

Αν δύο άνθρωποι είναι γραφτό να είναι μαζί κάποια στιγμή θα βρουν το δρόμο τους

 Ας μην τους ονομάσουμε. Τυχαίο ή όχι δεν έχει σημασία. Εξάλλου σε τέτοιες καταστάσεις το τι είναι αλήθεια και το τι δεν είναι ορίζεται δύσκολα. Αυτός ήταν το λεγόμενο bad news, ο τύπος που τρελαίνει και τις φίλες σου, ο τύπος που με το που τον αντικρίζεις πρώτη φορά ξέρεις πως θα μπλέξετε.

Ο τύπος που ξέρεις πως δεν είναι για σένα και απλά αυτόματα μπαίνει στην κατηγορία που έχουμε εμείς οι γυναίκες με τίτλο» ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙΤΕ ΑΜΕΣΑ».

Εγώ αγαπάω εκείνους που φοράνε «παντελόνια» στις ψυχές τους.

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Εμένα οι άνθρωποι μου, είναι οι τσαλακωμένοι!
Είναι εκείνοι που έχουν ορθάνοιχτες πληγές που στάζουν αίμα κι όμως γελάνε δυνατά, για να σκιαχτούν οι φόβοι τους.
Είναι εκείνοι που τα ντρέπονται τα λόγια τα κενά και που τολμούν τις πράξεις.

Όταν σε αγαπούν, τα πάντα γύρω σου δείχνουν όμορφα.

Να σου πω πως είναι να σε αγαπούν γιατί νομίζω το έχεις ξεχάσει επιτρέποντας σε ανθρώπους να σε πληγώνουν, να σε μειώνουν, να σε κάνουν να χάνεις τον εαυτό σου προσπαθώντας να ικανοποιήσουν το εγώ τους.

Οι δυνατοί άνθρωποι συγχωρούν, ακόμα και αυτούς που δεν το αξίζουν

 Όταν είμαστε μικρά παιδιά, αναγκαζόμαστε να συγχωρούμε. Για παράδειγμα, όταν ένα άλλο παιδί έπαιρνε το παιχνίδι μας, τον ανάγκαζαν να ζητήσει συγγνώμη και εμείς ήμασταν υποχρεωμένοι να την δεχτούμε. Στην ενήλικη ζωή συμβαίνει το αντίθετο: πολλές φορές περιμένουμε μια συγγνώμη, αλλά τις περισσότερες φορές μάταια.