Ποιος πονάει περισσότερο σε έναν χωρισμό; Εκείνος που χωρίζει ή αυτός που τον χωρίζουν; Αλήθεια· έχει βρει κανείς την απάντηση ή θα ψάχνουμε και γι’ αυτό αιώνια μια λογική εξήγηση; Φαντάζομαι, όταν υπάρχει ακόμη συναίσθημα, σε όποια θέση και να βρίσκεσαι, η απόφαση αυτή θα πονάει, απλώς ίσως να διαφέρει το πόσο.
Έχουν γραφτεί άπειρες λέξεις για τους πληγωμένους χωρισμένους. Αυτούς που κάποιος τους πλήγωσε, τους πρόδωσε και τους χώρισε. Έτσι, εν μια νυκτί μέσω τηλεφώνου, ενός μηνύματος ή ακόμη και κατά πρόσωπο. Το να είσαι στη θέση αυτού που χωρίζει όμως δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση.
Σε πολλές περιπτώσεις χρειάζεται μεγάλα αποθέματα δύναμης για να πεις το «πρέπει να χωρίσουμε». Κάθισες, το σκέφτηκες μα μετάνιωσες, μετά το ξανασκέφτηκες και κατάλαβες πως η καλύτερη λύση είναι ο χωρισμός. Και το έκανες. Γιατί έτσι έπρεπε, για το καλό σας.
Απόψε λοιπόν, θα ΄χουν την τιμητική τους αυτοί που είπαν το «δεν πάει άλλο», το «χωρίζουμε», το «τελειώσαμε κι εμείς». Θα ‘χουν την τιμητική τους γιατί απόψε, αξίζει να διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις τους. Όλοι εσείς λοιπόν, που είχατε το θάρρος ή το θράσος να πάρετε την πρωτοβουλία του χωρισμού, για πείτε πώς χωρίσατε, γιατί δείχνει το πώς νιώθατε ο τρόπος που επιλέξατε να τερματίσετε τη σχέση σας.
«Το μήνυμα εστάλη μα δε το είχε λάβει»
Το μήνυμα του χωρισμού λοιπόν το έστειλες και ο παραλήπτης το έλαβε απλώς δεν ήθελε να το καταλάβει. Εσύ όμως που πήρες την απόφαση να τελειώσεις μια σχέση μέσω μηνύματος πολύ πιθανόν να έπραξες κατ’ αυτό τον τρόπο επειδή δεν μπορείς να διαχειριστείς την δράση-αντίδραση. Είτε ένιωθες είτε όχι, δεν ήθελες να το δει το άλλο πρόσωπο γιατί δε θα ήξερες πώς να αντιδράσεις στην αντίδρασή του. Στον χωρισμό μέσω μηνύματος δίνεις στον εαυτό σου τον χρόνο να σκεφτεί τι και πώς θα διατυπώσει γραπτώς όλα αυτά που αφορούν το χωρισμό σας. Αυτό δε θα μπορούσες να το κάνεις κατά πρόσωπο γιατί πολύ απλά χρειάζεσαι χρόνο να επεξεργαστείς αυτά που θες να πεις ,ή καλύτερα, αυτά που θες να γράψεις. Με τον χωρισμό μέσο μηνύματος θέτεις και ορίζεις τα όρια.
«Τηλεφώνησέ μου ίσως να μας βγει σε καλό»
Τι ακριβώς να βγει σε καλό, θα μου πείτε, Ο χωρισμός; Και ναι, θα σου πω, ο χωρισμός! Δε χαρακτηρίζονται όλοι οι χωρισμοί από μαύρα δάκρυα, θλίψη και στεναχώρια. Υπάρχουν και κάποιοι χωρισμοί που έπρεπε να γίνουν. Αυτοί όμως που χωρίζουν μέσω μιας κλήσης είναι οι άνθρωποι που αποζητούν την «απόσταση ασφαλείας», θέλουν όμως να ακουστεί το συναίσθημά τους, δεν τους πειράζει. Απλώς να, θέλουν να αποφύγουν την κατά πρόσωπο σύγκρουση. Δε θέλουν να δουν μάτια να κλαίνε αλλά μπορούν να αντέξουν μια τρεμάμενη φωνή, δε θέλουν να πέσουν στα γόνατά τους για μια δεύτερη ευκαιρία αλλά μπορούν να ακούσουν το «θα αλλάξω, το υπόσχομαι». Έλα όμως που δε χρειάζεται να αλλάξει κανείς σας. Ο χωρισμός είναι η λύση σας και πορεύεστε με αυτό, έστω κι αν έγινε από τηλέφωνο.
«Για κοίτα με στα μάτια λοιπόν κι εξηγήσου»
Διευθετείς τη συνάντηση του αποχωρισμού, ή καλύτερα του χωρισμού, σκέτο. Έκανες από πριν 2-3 πρόβες για να τα πεις όλα και σωστά, να μην ξεχάσεις κόμματα, τελείες κι αποδεικτικά στοιχεία. Αν πήρες την πρωτοβουλία λοιπόν να χωρίσεις από το ταίρι σου κατ’ ιδίαν, αυτό πάει να πει πως τρέφεις ακόμη συναισθήματα για εκείνο το άτομο αλλά δεν περιγράφονται από έρωτα. Ο κατά πρόσωπο χωρισμός είναι η ανάγκη για να δείξουμε πως ενώ παίρνουμε εμείς τη δύσκολη απόφαση, παράλληλα δεν είμαστε κι άκαρδοι. Για να το πιστέψει όμως ο άλλος, πρέπει να το δει με τα μάτια του, να διαβάσει τη γλώσσα του σώματος, να δει στα μάτια σου ότι όντως στεναχωριέσαι που τον χωρίζεις αλλά είναι και η μόνη σας λύση.
«Αmber alert: Εξαφάνιση ερωτευμένου»
Εντάξει προφανώς για να εξαφανιστεί από προσώπου γης χωρίς μια κουβέντα μάλλον δεν ήταν και τόσο ερωτευμένος ή και να ήταν, κάπου στράβωσε το πράγμα και δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί την όλη κατάσταση. Το άτομο λοιπόν που επιλέγει να χωρίσει με ghosting διαδικασία είναι αυτός που φοβάται να εκτεθεί, που τρομάζει να αντιμετωπίσει την πιθανόν λάθος κρίση του. Κάπου δεν του βγήκε όπως περίμενε, κάτι στον υπολογισμό πήγε λάθος και γι’ αυτό θεώρησε πως με το να μην απαντά σε τηλέφωνα, να μην ανοίγει μηνύματα να μπλοκάρει σε social media, θα έβαζε ένα τέλος στη σχέση χωρίς αίμα δάκρυα κ’ ιδρώτα.
«Τηλεδιάσκεψη χωρισμού»
Και σαν να μην έφταναν οι τηλεδιασκέψεις για τις σχολές, τα φροντιστήρια και τις δουλείες μας, έρχεται καπάκι και ο χωρισμός μέσα από το zoom. Κλείνετε λοιπόν το διαδικτυακό σας ραντεβού, γιατί προφανώς δεν υπάρχει άλλη λύση. Το άτομο που χωρίζει μέσο πολύωρης ή και ολιγόλεπτης συζήτησης online είναι αποφασισμένο πως δεν υπάρχουν περιθώρια επανασύνδεσης. Θέλει παρ’ ολ’ αυτά να ‘ναι ξεκάθαρος, να βλέπεις και να ακούς όσα λέει και με επιχειρήματα να σου δώσει να καταλάβεις πως δεν πήγαινε άλλο το μεταξύ σας κι ούτε μπορούσε να περιμένει περισσότερο. Επομένως όσοι χωρίζουν με εξ αποστάσεως βιντεοκλήση προφανώς και βιάζονται να δώσουν ένα τέλος, όχι γιατί απαραίτητα καίγονται να ξεκινήσουν κάτι άλλο αλλά γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να συνεχίσουν να κοροϊδεύουν εσάς και τους ίδιους πως όλα είναι καλά, ενώ δεν είναι.
«Aλλαγή status στο Facebook»
Εδώ δε χωράνε και πολλά λόγια. Ο τρόπος που χώρισες ήταν απλώς αλλάζοντας την κατάστασή σου στο Facebook και από «σε σχέση» πήγες απευθείας στο ‘’single’’· ούτε ξυστά δεν περάσατε από το ‘’it’s complicated’’. Γιατί προφανώς για εκείνο το άτομο δεν ήταν complicated η φάση. Ήταν απόφαση του μία και έξω. Από τότε που μπήκαν τα social apps στη ζωή μας, είναι λες και όλα γίνονται πιο γρήγορα, κάτι σαν το ψεκάστε-σκουπίστε- τελειώσατε. Έτσι και σ’ αυτή την περίπτωση, βιαστικά βαφτίστηκε το μεταξύ σας έρωτας, ταμπελωθήκατε ως κατοχυρωμένες υπάρξεις ο ενός του άλλου επειδή το βάλατε στο Fb και μετά, ένα ωραίο απόγευμα αυτό το status άλλαξε κι έτσι θεωρήθηκε πλέον το άλλο πρόσωπο ξανά διαθέσιμο. Τέτοιου τύπου χωρισμοί, χαρακτηρίζονται από ανωριμότητα κι αυτό δεν είναι πάντα κακό. Απλώς ο άλλος δεν ήταν έτοιμος για κάτι σοβαρό, θεώρησε πως η αληθινή ζωή είναι αυτή που ποστάρεις φωτογραφίες γεμάτες αγάπη κι όταν σβήνει το φλας συνεχίζεις να κοιτάς το κινητό για να δεις σε πόσους –και καλά- άρεσε ο έρωτάς σου.
Αμέτρητες χωρισμένες υπάρξεις, εκατομμύρια αναπάντητα «γιατί έτσι», χιλιάδες σκέψεις με τα «μα», τα «αν», τα «τι στο καλό». Στην τελική, δε φταις εσύ που σε χώρισαν με αυτόν τον τρόπο αλλά ούτε και το πρόσωπο που το έκανε. Αν το ψάξεις καλύτερα ίσως υπάρξουν ελαφρυντικά που να δικαιολογούν αυτή του την πράξη. Σημασία όμως δεν έχει να μετράμε το πόσες φορές μας χώρισαν και με πιο τρόπο· σημασία έχει να μετράμε το πόσες φορές νιώσαμε ότι πραγματικά ενωθήκαμε κι αν άξιζε τον κόπο.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
