Η αγάπη δεν είναι οικονομική συναλλαγή. Δεν αγαπάς από την ανάγκη να πάρεις πίσω κάτι σε αντάλλαγμα. Αγαπάς από την δική σου εσωτερική ανάγκη να προσφέρεις απλόχερα το καλύτερο ποιοτικά συναίσθημα, που φέρει η ανθρώπινη ψυχή!
Η ανιδιοτελής αγάπη δεν στηρίζεται σε υλική βάση, αλλά σε ηθική. Χτίζει πάνω σε γερά θεμέλια οτιδήποτε παρέχεται γενναιόδωρα. Αν υπήρχε μόνο αυτού του τύπου, ας μου επιτραπεί η έκφραση, αγάπη σε καθέναν από μας, δεν θα υπήρχε εκμετάλλευση ούτε υποκρισία στις διαπροσωπικές σχέσεις, που χτίζονται βάσει τύπου δούναι και λαβείν.
Όταν αγαπάς, δεν περιμένεις ανταπόκριση επειδή πρέπει. Το κάνεις διότι πηγάζει εντός σου εκείνη η ανάγκη να προσφέρεις φροντίδα. Διακονεί η ψυχή σου. Δεν αγαπάς για να σε χαρακτηρίσουν πονόψυχο και καλόκαρδο. Δεν αγαπάς για να σου πλέξουν εγκώμιο και να σε δαφνοστεφανώσουν.
Να αγαπάς, χωρίς να νιώσεις πίκρα αν δεν λάβεις το ίδιο. Να αγαπάς, χωρίς να μισήσεις εκείνον που σε εγκατέλειψε. Να αγαπάς, χωρίς να σκεφτείς ότι ήσουν “πολύς” για τον άλλον, που θεωρείς τελικά “λίγο” για σένα. Κανείς δεν είναι ούτε αρκετός ούτε λιγοστός για κανέναν. Η έκφραση το σκουπίδι του ενός ο θησαυρός κάποιου άλλου έχει μεγάλη βαρύτητα. Αυτόν που εμείς χλευάσαμε, λόγω του ότι δεν ανταποκρίθηκε εν τέλει στις προσδοκίες μας, είτε μας τις συνέθλιψε εντός μας, για κάποιον άλλον μπορεί να είναι ο κόσμος όλος, να δίνει και τη ζωή του.
Ίσως το να δώσει κάποιος τη ζωή του για αυτόν που αγαπάει δεν έχει τόση αξία, όσο το να την δώσει για κάποιον που δεν γνωρίζει καν, ή ακόμα καλύτερα για κάποιον που απλά δεν έτυχε να είναι αρωγός της αγάπης του και της συμπάθειας του. Η ψυχή είναι και πομπός και δέκτης θετικών και αρνητικών σκέψεων, πράξεων, λόγων. Δεν επιλέγουμε πάντα εμείς τι θα αποδεχτούμε, αλλά στο χέρι μας είναι αυτό που θα εισπράξουμε να το μετατρέψουμε σε κάτι θετικό για όλους μας.
