O έρωτας έρχεται και φεύγει σαν τα λεωφορεία στην οδό Λιοσίων. Με τόση συχνότητα. Ο πραγματικός έρωτας όμως έρχεται μια φορά. Όπως τα πλοία στην άγονη γραμμή τον Ιανουάριο.
Κάπως έτσι ένας άντρας καταφέρνει να ερωτευτεί το
πολύ 2-3 φορές στην ζωή του συνολικά. Πολύ δύσκολο για παραπάνω όταν μιλάμε για πραγματικό έρωτα. Μπορεί στις γυναίκες να φανεί τραβηγμένο ωστόσο επειδή είμαι άντρας και ξέρω, δεν υπάρχει πιθανότητα για παραπάνω. Ούτε μια στο εκατομμύριο. Ναι, είμαστε επιφανειακά όντα αλλά όχι τόσο.
Για εμάς χρειάζεται ένα δευτερόλεπτο για να ερωτευθούμε.
Είναι αυτό το μοιραίο δευτερόλεπτο της συνειδητοποίησης. Αυτό που το βλέμμα παγώνει σαν να μπαίνει γκολ στο 90′, σαν να βλέπεις το τελευταίο σουβλάκι να φεύγει από τον τύπο που σε προσπέρασε στην ουρά. Τόσο σημαντικό. Εκείνο το δευτερόλεπτο που είναι απέναντι του εκείνη και καταλαβαίνει πως έμπλεξε σε περιπέτειες που δεν θα μπορέσει να ξεμπλέξει.
Δεν είναι ποτέ προσχεδιασμένο. Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι; Είναι όμως το χαμόγελο, ο αέρας της, η φωνή της που κάνει έναν άντρα να χασκογελάει ασυναίσθητα κάθε φορά που την θυμάται. Θα αρχίσει να εκνευρίζεται όταν δεν του μιλάει, όταν δεν την βλέπει κάθε μέρα και όταν δεν θα μπορεί να είναι κοντά της.
Εννοείται πως θα το παραδεχτεί με κάποιον θεότρελο τρόπο, άτσαλο τις περισσότερες. Εννοείται ξανά πως στην αρχή θα εκνευριστεί με τον εαυτό του που το έπαθε. Γιατί συνήθως οι άντρες όσα κοροϊδεύουν τα παθαίνουν.
Οι πιθανότητες να είναι και εκείνη ερωτευμένη είναι λίγες έως ελάχιστες. Αλλά είναι πιθανότητες. Και εδώ είναι η μεγάλη διαφορά ενός ερωτευμένου άντρα με έναν «ερωτευμένο» άντρα. Ο πρώτος θα παλέψει για το 1%. Και ας χάσει. Ο δεύτερος θα πει 1000 βρισιές για να καταλήξει σε κάποια άλλη γυναίκα πιο… εύκολη και στα κυβικά του. Γιατί η γυναίκα που θα κάνει έναν άντρα να την ερωτευτεί σχεδόν ΠΟΤΕ δεν είναι στα κυβικά του. Είναι πολύ ανώτερη και χωρίς εξιδανίκευση. Είναι πολύ απλά καλύτερη του και πιθανότατα για αυτό την ερωτεύτηκε.
Και αν τελικά δεν καταλήξει με την γυναίκα που ερωτεύεται για χ,ψ λόγους; Απλά φεύγει. Για εκείνον σημασία έχει η δική της ευτυχία, όχι η δική του. Όσο αλτρουιστικό και αν φαίνεται είναι αληθινό. Στο τέλος ξέρει πως δεν ήταν πραγματικά αρκετός για εκείνη και για αυτό δεν θα είναι και μαζί.
Σταματάει να αγαπάει; Όχι φυσικά. Κουβαλάει κάθε χαμόγελό και κάθε ατάκα της. Ακόμη και αν δεν την ξαναδεί…
http://www.agapimono.gr/erotas/pote-enas-antras-erotevete-pragmatika-ke-gia-panta/
