Νομίζεις πως μου είναι εύκολο να σε σκέφτομαι και να μη μπορώ να σε πάρω τηλέφωνο να δω τι κάνεις;

Είπες ότι διάλεξα τον εύκολο δρόμο. Νομίζεις πως είναι εύκολο να σε σκέφτομαι και να μη μπορώ να σε πάρω τηλέφωνο να δω τι κάνεις;

Να έρχεσαι στα όνειρα μου και να σκέφτομαι ότι ίσως δε θα σε ξαναδώ ποτέ κάπου αλλού; Να νιώθω ότι είναι απλά λάθος η όποια προσπάθεια να πάω παρακάτω. Τι είναι παρακάτω; Εσύ θα έπρεπε να είσαι στη θέση εκείνου του τύπου που με κερνάει καφέ για να με γνωρίσει καλύτερα. 

Στη θέση εκείνου που με πάει για χορό. Στη θέση εκείνου που με καλεί στο πάρτι. Στη θέση εκείνου που μου ζητάει το κινητό μου. Στη θέση εκείνου που με ρωτάει τι κάνω κάθε Χριστούγεννα… και προσπαθώ να μη φανεί ότι βουρκώνω. Πέρσι τα Χριστούγεννα ήμασταν στην Αθήνα, τα προηγούμενα στη Θεσ/νίκη και τα προ-προηγούμενα στη Lille.

Έχω πολλή αγάπη μέσα μου. Και έχεις κι εσύ ακόμη πιο πολλή. Και θα βρεις να τη δώσεις εκεί που πρέπει. Όχι πως δεν άξιζα αγάπη εγώ. Αλλά δεν την άξιζα από εσένα.

Είναι εύκολο πιστεύεις να αφήνω να χαθεί η ζωή που είχα φανταστεί μαζί σου; Τόσα όνειρα. Είναι εύκολο να σε ξεχάσω; Να αφήσω πίσω μου όσα ζήσαμε λες και ήταν 5 μήνες ή ένας χρόνος; Είναι εύκολο να προχωρήσω; Να αγαπήσω από την αρχή κάποιον άλλον; Κάποιον που δεν είναι εσύ. Λένε ουδείς αναντικατάστατος. Λάθος. Όλοι είναι αναντικατάστατοι. Κανείς δε θα πάρει τη θέση σου. Κανείς δε μ’ αγαπήσει όπως εσύ και κανέναν δε θα αγαπήσω όπως εσένα.

 Και δεν είναι καθόλου εύκολο να το αποδεχτώ. Δεν ήταν εύκολο να μη σε πάρω τηλέφωνο όταν έκλαιγα για το χαμό του σκύλου μας. Δεν είναι εύκολο να μη μοιράζομαι μαζί σου την καθημερινότητα μου. Δεν είναι εύκολο να ξεκολλήσω το «σ’ αγαπώ» σου από το ψυγείο. Δεν είναι εύκολο να φοράω το τζιν που μου έχεις κάνει δώρο και το πουλόβερ σου, να βλέπω τις φωτογραφίες μας, να σκέφτομαι ότι 10 λεπτά από εδώ μένουν η γιαγιά και ο παππούς σου. Δεν είναι εύκολο να διαβάζω χωρίς να ξέρω ότι θα κάνω διάλειμμα για να σε πάρω τηλέφωνο. Δεν είναι εύκολο να κοιμάμαι και να ξυπνάω μόνη.

Τίποτα δεν είναι εύκολο. Και το ήξερα. Αλλά το έκανα. Όχι για εμάς. Αλλά για σένα και για μένα ξεχωριστά. Γιατί δεν παίζαμε επι ίσοις όροις. Γιατί είχαμε παράπονα, απωθημένα, κόμπλεξ. Και θα γίνονταν μεγαλύτερα και χειρότερα με τον καιρό. Γιατί είχαμε περάσει πολλά και δύσκολα και δε θα αντέχαμε άλλη απόσταση, άλλη γκρίνια, άλλους τσακωμούς.

 Γιατί κάποια στιγμή θα ήμασταν εγκλωβισμένοι και θα ρίχναμε το φταίξιμο ο ένας στον άλλο. Τώρα το παίρνω όλο το φταίξιμο επάνω μου. Μακάρι να μπορούσες να δεις ότι έκανα καλά. Πολλές φορές λυγίζω, όπως τώρα. Σ’ αγαπάω πολύ. Αλλά έχω πολλή αγάπη μέσα μου. Και έχεις κι εσύ ακόμη πιο πολλή. Και θα βρεις να τη δώσεις εκεί που πρέπει. Όχι πως δεν άξιζα αγάπη εγώ. Αλλά δεν την άξιζα από εσένα.

https://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/nomizeis-pos-einai-eykolo-na-se-skeftomai-kai-na-mi-mporo-na-se-paro-tilefono

Την αγάπησε και...έφυγε

 Η ζωή μερικές φορές παίζει περίεργα παιχνίδια στις ζωές των ανθρώπων. Σε κάποιους η μοίρα επιφυλάσσει μια ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα, σε άλλους βάζει μικρά εμπόδια, μα είναι και αυτοί που η μοίρα θέλησε για κάποιον σκοπό να τους ρίξει στα βαθιά.  

Δυστυχώς εμένα η μοίρα με έριξε στον πάτο του καταδικασμένου έρωτα, και το έκανε στην κυριολεξία. 

Οι καταδικασμένοι έρωτες στην αρχή φαίνονται ιδανικοί όποια κατάληξη και αν πάρουν, μα η δική μου κατάληξη ή μάλλον η δική του ήταν η πιο τραγική για εμένα, για εμάς.. 

Ή έχεις σχέση και είσαι πιστός ή μην ταλαιπωρείς τους άλλους

 Το να κάνεις μια σχέση σημαίνει πως αγαπάς τον άνθρωπο σου. Τον νοιάζεσαι, τον φροντίζεις.

Το να είσαι άπιστος σε μια σχέση σημαίνει το εξής, ή δεν υπάρχει χημεία με τον άνθρωπο σου ή είναι στοιχείο του χαρακτήρα σου.Και στις δυο περιπτώσεις , η πράξη που θα κάνεις σίγουρα πληγώνει.

Δεν υπάρχει ο χαρακτηρισμός «ελεύθερη σχέση». Ή έχεις ή δεν έχεις.

Η απιστία δεν επιβεβαιώνει την αξία σου.. επιβεβαιώνει μόνο το πόσο λίγος είσαι

 

Δεν είναι μαγκιά, ρε φίλε, η απιστία! Δεν είναι κατόρθωμα, να το διηγείσαι και να καμαρώνεις. Δεν είναι τρόπαιο κάθε καινούρια κατάκτηση, ούτε οι άνθρωποι είναι άλλος ένας αριθμός στον κατάλογο των  κατακτήσεών σου.

Δεν είσαι σπουδαίος, όταν καταφέρνεις να κοροϊδέψεις τον άνθρωπο που σε εμπιστεύεται. Ούτε είσαι έξυπνος, επειδή παίζεις σε διπλό ταμπλό και δε σε έχουν ακόμα καταλάβει. Δεν είναι εξυπνάδα αυτό, δειλία είναι. 

Ένας Επιστημονικός Οδηγός για να Ξεπεράσεις (Επιτέλους) τον Χωρισμό σου

Ένας καθηγητής ψυχολογίας και μια επιστημονική σύμβουλος εξετάζουν τα στερητικά σύνδρομα (και μερικά ακόμη πραγματάκια), και καταλήγουν πως ένας χωρισμός δεν είναι και ό,τι χειρότερο.

Tο άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο i-D.

Πρόσφατα, πέρασα έναν πολύ δύσκολο χωρισμό που έγινε ξαφνικά. Για εβδομάδες, παραληρούσα. Ο χωρισμός με ανάγκασε να κοιτάξω κατάματα κάποιες σκληρές αλήθειες και να επαναξιολογήσω ποιος είμαι και τι θέλω. Καθώς με ενδιαφέρει η επιστήμη και η ψυχολογία, αναρωτήθηκα επίσης τι είχε να πει η έρευνα για αυτό το φαινόμενο.

Να μερικά από τα πράγματα που έμαθα.

Να σε ηρεμεί ο άνθρωπος σου: Οι σχέσεις αυτές είναι επιτυχημένες, γιατί κανείς δεν προσποιείται κάτι διαφορετικό

 

Στην πλειοψηφία τους, οι σχέσεις ξεκινούν από μια κόντρα και γίνεται άνθρωπος σου αυτός που δε θα φανταζόσουν ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα, αλλά αυτή είναι η αρχή μιας σχέσης. Το στάδιο της «καψούρας», που περιλαμβάνει το δίλημμα του φιλιού ή της μπουνιάς κρατάει για λίγο. Αν σ’ αυτό το στάδιο αποφασίσεις το πρώτο πρέπει να το τηρήσεις.

Όσο και να θαυμάζουμε τις κινηματογραφικές, θυελλώδεις σχέσεις που οι ήρωες τσακώνονται, αγκαλιάζονται, μισιούνται κι ερωτεύονται σ’ ένα ατελείωτο γαϊτανάκι, κανένας δε θα μπορούσε να τις αντέξει παραπάνω από δύο μήνες, ούτε καν οι πρωταγωνιστές τους. Η πίεση και τα νεύρα κυριαρχούν στην καθημερινότητα και το τελευταίο που χρειάζεται ένας άνθρωπος είναι ένα σπίτι που θυμίζει πεδίο μάχης. Αυτό που έχει ανάγκη στο τέλος μιας σουρεαλιστικής μέρας είναι έναν άνθρωπο που θα τον βοηθήσει να χαλαρώσει.